Ελληνική Δικαιοσύνη

Mα είναι δυνατόν; Τέτοια παράβλεψη; Να παραπέμπεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης» και να μην παραπέμπεται και για ένα επιπλέον βαρύ παράπτωμά του, που το διέπραξε με ειδεχθή αποφασιστικότητα; Είναι νοητό να μην κατηγορείται και για φθορά ξένης περιουσίας και μάλιστα δημόσιας; Θα πρέπει να το έχουμε δει όλοι μας πάνω από εκατό φορές το φιλμάκι από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 2006. Κι έχει γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας το μένος (αντιοικολογικό εκτός των άλλων) με το οποίο ο φοιτητής ορμούσε καταπάνω στην αθώα ζαρντινιέρα, για να την καταστρέψει με το κεφάλι του. Και δεν του αρκούσε αυτή η καταστροφή παρά, και πάλι με το κεφάλι του, προσπάθησε με πάθος να φθείρει και άλλα κομμάτια της δημόσιας περιουσίας, άλλα εθνικά τιμαλφή: Τα ρόπαλα των αστυνομικών, ιδιαιτέρως εύθραυστα όπως γνωρίζουμε.
Ολοι εμείς που καταναλώσαμε την εικόνα στη τηλεοπτική της μετάδοση, είδαμε δηλαδή και ξαναείδαμε οχτώ αστυνομικούς να ξυλοκοπούν ανελέητα έναν σχεδόν έφηβο, συγκινηθήκαμε, θυμώσαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, κι ύστερα, όπως είναι τ’ ανθρώπινα, ξεχάσαμε, ή μάλλον η τοτινή συγκίνηση υποχώρησε σταδιακά μπροστά στις τόσες επόμενες, προσωπικότερες ή οξύτερες. Το παλικάρι όμως δεν μπόρεσε και μάλλον δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεχάσει τη βαρβαρότητα· η ψυχή του, ακόμα κι αν δεν τσακίστηκε αθεράπευτα, ακόμα κι αν καταφέρει να συνέλθει με τον καιρό, σημαδεύτηκε διά βίου. Αν είχε όντως πρωταγωνιστήσει στα επεισόδια, όπως ισχυρίζονται οι αστυνομικοί, θα το ’χε καμάρι που έστω διά του ξυλοδαρμού του έγινε γνωστή σε Ελλάδα και Κύπρο η ένστολη βαναυσότητα. Αλλά αυτός έμεινε με τη συντριβή του. Και με τους εφιάλτες του.
Κάθε άλλο παρά συντετριμμένη φαίνεται πάντως η Αστυνομία και η ηγεσία της. Για άλλη μια φορά η αυτοκάθαρσή της εξαντλήθηκε σε κάποιες ποινές σχεδόν τιμητικές – μια προσωρινή μετάθεση σε παραδιπλανό Τμήμα, μια ολιγοήμερη άδεια άνευ αποδοχών, τέτοια «συμβολικά». Αλλά τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς έπειτα από ξυλοδαρμό αθώου, έπειτα δηλαδή από ένα απολύτως συνηθισμένο περιστατικό… Εδώ, όπως διάβασα στην «Καθημερινή» της 19ης Οκτωβρίου στο ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη (υπό τον τίτλο «Συχωροχάρτια σε επίορκους της ΕΛ. ΑΣ.»), εναντίον κάποιου αστυνομικού είχαν απαγγελθεί κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα (αγορά και κατοχή ναρκωτικών, παράβαση του νόμου περί όπλων, υπεξαίρεση εγγράφων, εκβιασμός), κι αυτός επανεντάχθηκε δόξη και τιμή στο σώμα. Και μάλιστα στον ρόλο διώκτη του

πηγη:Καθημερινή.