Το ΚΚΕ της αντίστασης και όχι της Αλέκας!!

Πριν 61 χρόνια, στις 23 Δεκέμβρη 1947, σχηματίστηκε η Προσωρινή Κυβέρνηση του Βουνού (ΠΔΚ) στην Ελεύθερη Ελλάδα, από τον ΔΣΕ κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου.
Η δημιουργία της ΠΔΚ, έδειχνε πως το δημοκρατικό κίνημα έμπαινε σε νέα φάση και γι' αυτό έπρεπε να καθοδηγείται από ένα πιο υπεύθυνο όργανο, που θα αναλάμβανε όλες τις ευθύνες της διεξαγωγής του αγώνα, στον πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό τομέα.
Η Δημοκρατική Κυβέρνηση του Βουνού διακήρυξε από την πρώτη μέρα που σχηματίστηκε, ότι από την εκμηδένιση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και τον εκφασισμό της χώρας κινδύνευε η ίδια η ύπαρξη της Ελλάδας και έβαλε το καθήκον της κινητοποίησης του Ελληνικού λαού για την άμεση απελευθέρωσή της. Επίσης, προσπάθησε, όπως και το ΚΚΕ, να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος, να συμφιλιωθεί και να ενωθεί ο λαός, πάνω στη βάση της εξασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας και του σεβασμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στο διάγγελμά της προς την κυβέρνηση της Αθήνας τόνιζε: "... προτείνουμε μια δημοκρατική συνεννόηση.. ", αλλά η Αθήνα αρνήθηκε, μια που τ' αφεντικά της δεν την άφηναν. Το ίδιο αίτημα διατύπωσε επίσης, τον Ιούνη - Ιούλη του 1948, προς τα Ενωμένα Εθνη, αλλά και σε κάθε ευκαιρία που της δινόταν. Ελεγε ότι ήταν πρόθυμη να δεχτεί μια δημοκρατική και έντιμη λύση και αυτό το έδειξε και στην πράξη.
Μια από τις πρώτες νομοθετικές της πράξεις, ήταν η παροχή γενικής αμνηστίας (Νόμος 3), που δόθηκε ακόμα και στους εγκληματίες τρομοκράτες. Με τον Νόμο 11 έδωσε τη δυνατότητα της ανταλλαγής καταδίκων και από τις δυο πλευρές. Με τις ενέργειές της στους Διεθνείς Οργανισμούς, πρόβαλε τους αγώνες του ΔΣΕ και βρήκε συμπαράσταση από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα των Λαϊκών Δημοκρατιών και της ΕΣΣΔ. Θεσμοθέτησε τα Λαϊκά Συμβούλια, δημιούργησε λαϊκά ιατρεία, πρόνοια στους γέροντες και τα παιδιά με διανομή τροφίμων και άλλων ειδών.
Με συγκατάθεση των γονιών τους και την ευθύνη των Λαϊκών Συμβουλίων και των κυβερνητικών αντιπροσώπων, τα παιδιά, αλλά και οι γέροντες, στέλνονταν στις Λ. Δημοκρατίες, για να γλιτώσουν από την πείνα και τη φρίκη του πολέμου. Μόνο τον πρώτο χρόνο του πολέμου πέρασαν στις ΛΔ πάνω από 15 χιλιάδες παιδιά, που σώθηκαν από το θάνατο, μορφώθηκαν, έγιναν επιστήμονες και άξιοι πολίτες της χώρας μας.
Το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης του Βουνού, έπιασε όλους τους τομείς της ζωής και διοίκησης της Ελεύθερης Ελλάδας, όπως π.χ. Νόμος 2 για τις προαγωγές, Νόμος 7 και 18 για τις στρατολογικές διατάξεις, Νόμος 9, για τα στρατοδικεία, οι Νόμοι 13 και 14 για τις επιτάξεις, Νόμος 16 για τις συντάξεις, Νόμος 17 για τη δημιουργία ανωτάτου πολεμικού συμβουλίου κτλ., κτλ.. Για κάθε τομέα υπήρχε και ο υπεύθυνος υπουργός και μέσα από τους διάφορους νόμους μπορεί κανείς να διακρίνει το λαϊκοδημοκρατικό πνεύμα. Στο Νόμο για την οργάνωση των στρατοδικείων, π. χ. υπήρχε ειδική διάταξη (αρ. 2) που όριζε πως όταν δικάζεται πολίτης απ' το στρατοδικείο, τότε ένας απ' τους δικαστές πρέπει να είναι μέλος του Λαϊκού Δικαστηρίου της κατοικίας του κατηγορούμενου.
Στο Νόμο για τις έκτακτες επιτάξεις, ορίζεται πως κάθε πολίτης, έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να δώσει σε είδος, εάν δεν τηρηθούν οι διατυπώσεις του Νόμου. Με Νόμο ακύρωσε τις αγοραπωλησίες που έγιναν σε ακίνητα επί κατοχής και με διάφορες νομοθετικές πράξεις εξασφάλισε την ασφάλεια των περιουσιών από αυθαιρεσίες πολιτών και ανταρτών. Γενικά η ΠΔΚ πήρε τέτοια μέτρα, που όποιος μαχητής παραβίαζε τον όρκο του, παραπέμπονταν στο στρατοδικείο.
Οπως βλέπουμε ο ΔΣΕ ήταν ένας οργανωμένος στρατός με την κυβέρνηση και τους νόμους του, παρά τις ελλείψεις και τις αντίξοες συνθήκες που διεξήγαγε τον αγώνα του και δεν ήσαν "κλέφτες" και "συμμορίτες" όπως τους συκοφαντούσαν. Και σίγουρα θα έβγαινε νικητής εάν δεν υπήρχε η επέμβαση των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών που ανέκοψε τη δημοκρατική πορεία του τόπου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.