Kοντά 74 χρόνια πέρασαν από τον ξαφνικό χαμό του Κάρλος Γκαρντέλ, του ανθρώπου που σφράγισε με τη φωνή και τη γοητεία του το τάνγκο. Αργεντινοί και Ουρουγουανοί τιμούν τη μνήμη του και παρόλο που ερίζουν για πολλά συμφωνούν σε ένα: «Κάθε μέρα τραγουδά και καλύτερα».
Ο Κάρλος Γκαρντέλ γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1890 στην Τουλούζη της Γαλλίας. Το όνομά του ήταν Σαρλ Ρομιό Γκαρντές. Σε ηλικία μόλις 27 μηνών βρέθηκε μαζί με την μητέρα του στην Αργεντινή, συγκεκριμένα στη συνοικία Αμπάστο του Μπουένος Αϊρες.
Αρχισε την καριέρα του σε ηλικία 23 ετών τραγουδώντας σε μπαρ και γιορτές. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Χοσέ Ρασάνο με τον οποίο ερμήνευε κυρίως παραδοσιακά τραγούδια.
Ο Γκαρντέλ πρωταγωνίστησε στο λεγόμενο tango-cancion, ενώ το πρώτο του τραγούδι με τίτλο Mi noche triste έγινε τεράστια επιτυχία.
Γνώρισε την αποθέωση σε όλη τη Νότιο και Κεντρική Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη όπου εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Πρωταγωνίστησε επίσης και σε κινηματογραφικές ταινίες.
Το τέλος ήλθε ξαφνικά στις 24 Ιουνίου 1935, όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε συνετρίβη στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Εκατομμύρια άνθρωποι έκλαψαν για τον χαμό του, ενώ η σορός του «ταξίδεψε» στην Κολομβία, στις ΗΠΑ και στη Βραζιλία.
Ετάφη στο νεκροταφείο Τσακαρίτα του Μπουένος Αϊρες. Εκεί σπεύδουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι για να αφήσουν ένα λουλούδι στο άγαλμα που έχει τοποθετηθεί δίπλα στον τάφο του. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι του νεκροταφείου φροντίζουν ώστε το τσιγάρο που υπάρχει στο χέρι του να είναι πάντοτε αναμμένο.
Ο Κάρλος Γκαρντέλ γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1890 στην Τουλούζη της Γαλλίας. Το όνομά του ήταν Σαρλ Ρομιό Γκαρντές. Σε ηλικία μόλις 27 μηνών βρέθηκε μαζί με την μητέρα του στην Αργεντινή, συγκεκριμένα στη συνοικία Αμπάστο του Μπουένος Αϊρες.
Αρχισε την καριέρα του σε ηλικία 23 ετών τραγουδώντας σε μπαρ και γιορτές. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Χοσέ Ρασάνο με τον οποίο ερμήνευε κυρίως παραδοσιακά τραγούδια.
Ο Γκαρντέλ πρωταγωνίστησε στο λεγόμενο tango-cancion, ενώ το πρώτο του τραγούδι με τίτλο Mi noche triste έγινε τεράστια επιτυχία.
Γνώρισε την αποθέωση σε όλη τη Νότιο και Κεντρική Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη όπου εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Πρωταγωνίστησε επίσης και σε κινηματογραφικές ταινίες.
Το τέλος ήλθε ξαφνικά στις 24 Ιουνίου 1935, όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε συνετρίβη στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Εκατομμύρια άνθρωποι έκλαψαν για τον χαμό του, ενώ η σορός του «ταξίδεψε» στην Κολομβία, στις ΗΠΑ και στη Βραζιλία.
Ετάφη στο νεκροταφείο Τσακαρίτα του Μπουένος Αϊρες. Εκεί σπεύδουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι για να αφήσουν ένα λουλούδι στο άγαλμα που έχει τοποθετηθεί δίπλα στον τάφο του. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι του νεκροταφείου φροντίζουν ώστε το τσιγάρο που υπάρχει στο χέρι του να είναι πάντοτε αναμμένο.
Πάλι φλέβα χτύπισες με την ανάρτηση σου.Τρελαίνομε οταν ακούω τον"καρλίτο"το βασιλιά του τάνγκο τον El mago και ιδιαίτερα το mano a mano.Μπράβοοοο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τσιγάρο... μένει πάντα αναμμένο...σαν το πάθος που ενέπνευσε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερακλίδικη ανάρτηση... η σημερινή... σαν το πρωινό τσιγάρο....
:-)))
fraklin.Τα μπράβο σ'εσένα που τόσο μικρή ξέρεις να ακούς!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκειά μου αρχιτεκτόνισσα καλημέρα.Ολα τα λεφτά το πρώτο τσιγάρο και το τσιγάρο μετά το...!!!Τελικά έγινα πιο Αργεντίνος απο τον φίλο μας τον apos xaxaxaxa!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες πώς τα φέρνει η ζωή, tantoguanto; Κάποιοι να φεύγουν πολύ νωρίς για να γεννιέται μετά ο μύθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια, ο Carlitos λέει: "Mi Buenos Aires querido, cuando yo te vuelva a ver no habra mas penas ni olvido."
(αγαπημένο μου Μπουένος Αϊρες, όταν θα σε ξαναδώ, δεν θα υπάρχει πλέον πόνος και λήθη).
Για να δούμε πότε θα συμβεί αυτό...
Σύντροφε και φίλε tantoguanto η σωστή ανάρτηση μπάς και σκάσει η φούσκα στην οποία ζούμε τελευταία !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια που μπήκες στον χορό...δοκίμασε ν'ακούσεις και τον Roberto "Polaco" Goyeneche...http://www.youtube.com/watch?v=RxDbEewJ8lM&feature=related
και καλά ταξίδια και τα-ξύδια !
Μπράβο Ταντουλι...Καλημέρα και φιλί!
ΑπάντησηΔιαγραφήωραια μας ταξιδέψατε απόψε, κύριε tantoguanto.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπολαυστική η συντροφιά σας...
εδεσε γάντι με το πεντάρι μεταξά !
καλό σαβ/κο
Πάλι μια ευχάριστη έκπληξη μας φύλαξες για ένα καλό βράδυ!!!!Ν' είσαι καλά!!!Καλό ΣΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιοι μουσικοί δεν πεθαίνουν ποτέ ζούνε στην καρδιά και στο μυαλό μας.Να είσαι καλά Αργεντίνε και όταν δεις το Μπουένος Αϊρες να μην υπάρχει πια πόνος και θλίψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα συντρόφισσα.Ο Αργεντίνος φίλος apos με έχει κανει φανατίλα του tango.Του "polaco" έχω ακούσεισχεδόν τα πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα αξιαγάπητη Πασx(π)αλίτσα.Σας ασπάζομαι δίς.Καλό Σ.Κ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚίσσα μου καλή μου τα μουσικά ταξίδια είναι τα πιο ωραία χωρίς κόπο και σκοτούρες!Το πεντάστερο θέλει ρέγουλα είναι γλυκόπιοτο το άτιμο και ντραλίζει(σαμιώτικη έκφραση που σημαίνει ζαλίζει)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περάσεις!!!
Και εσύ να είσαι καλά Αννούλα.Υπάρχουν τόσα διαμάντια σ'ολο τον κόσμο που αιώνες θέλει κάποιος για να γράψει έστω και μια πρόταση γι'αυτούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μου φίλε, όποτε πάω στο Buenos, μία φορά στα δύο χρόνια, βλέπω πολλές αλλαγές. Το 2003 πχ ακόμα ο κόσμος φώναζε έξω από τράπεζες. Το 2005, τα πράγματα ήταν καλύτερα. Το 2007 στασιμότητα (αν και έκατσα ελάχιστα στην πρωτεύουσα, αφού ταξίδεψα στη Γη του Πυρός). Φέτος που θα πάω, δεν ξέρω. Δυστυχώς, τα πράγματα είναι δύσκολα -κρίση, ξηρασία- και μάλλον περισσότερο πόνο θα αντικρύσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αφού ανακάλυψες τον 'Polaco' Goyeneche, άκου και το "alter ego" του, την Adriana Varela (με την βαθιά τσιγαροφωνή).