Η Αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια περιμένοντας Έπρεπε να περιμένουμε δυο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπίσουμε,δυο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί για να κοινωνήσουμε. Κοιτάζοντας πίσω,είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τα καταφέραμε Μια εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι ότι σίγουρα υπήρχε αγάπη Οι γονείς ,οι γείτονες, οι φίλοι,τα ξαδέλφια μας όλοι μοιραζόμαστε από το χαρτζηλικάκι το τσιγαράκι το φαγητό την χαρά και την λύπη μας. Το μόνο που δεν διανοηθήκαμε ποτέ να μοιραστούμε, ήταν την γκόμενα η τον γκόμενο μας.Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Για τους πρίν το 1980.
Η Αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια περιμένοντας Έπρεπε να περιμένουμε δυο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπίσουμε,δυο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί για να κοινωνήσουμε. Κοιτάζοντας πίσω,είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τα καταφέραμε Μια εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι ότι σίγουρα υπήρχε αγάπη Οι γονείς ,οι γείτονες, οι φίλοι,τα ξαδέλφια μας όλοι μοιραζόμαστε από το χαρτζηλικάκι το τσιγαράκι το φαγητό την χαρά και την λύπη μας. Το μόνο που δεν διανοηθήκαμε ποτέ να μοιραστούμε, ήταν την γκόμενα η τον γκόμενο μας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Προσωπικά περίμενα 3 ώρες για να κολυμπήσω, αλλά για τη νηστεία που αναφέρεις για να κοινωνήσουμε, δεν με αφορούσε η συγκεκριμένη συνήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι επίσης μικρός που πήραμε έγχρωμη τηλεόραση και βίντεο. Τη ζωή χωρίς κινητό και το Atari. Aτελείωτες ώρες.
Θυμάμαι επίσης τον πόλεμο της Αργεντινής για τα malvinas, το κεφάλι μου που άνοιξα την ίδια περίοδο και με τρέχανε για ράμματα (μάλλον το έκανα για συμπαράσταση στους στρατιώτες μας) και το γκολ του Μαραντόνα στην Αγγλία.
Αλλά περισσότερο θυμάμαι ότι οι γονείς μου μού έμαθαν να έχω ΤΡΟΠΟΥΣ. Ίσως γιατί είχαν περισσότερο χρόνο να ασχοληθούν μαζί μου.
Καλή σου μέρα tanto.
Αχχχ τι φοβερά όμορφα ανέμελα χρόνια.Θυμάμαι που παίζαμε μέχρι να σκοτεινιάσει κρυφτό κυνηγητό τα μήλα και τις μανάδες μας να μας κυνηγάνε να φάμε το κτυπητό αυγό με ζάχαρη ή την φέτα το ψωμί αλειμμένη με μερέντα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα ταντούλι γλυκέ μου.
@Αργεντίνε φίλε.Για ποιο από τα δύο γκολ το δεύτερο που πέρασε όλη την ομάδα και τούς ζωγράφισε ή το πρώτο με το "χέρι του θεού";Εγώ το πρώτο το χάρηκα περισσότερο χαχαχαχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα φίλε.
@yma. Εμένα μου άρεσε και μου αρέσει ακόμα το ψωμί αλειμμένο με πελτέ ντομάτας και ότιτότε τις εξώπορτες μας ποτέ δεν τις κλειδώναμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ένα χαμόγελο σε μια φωτογραφία
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποιου παιδιού μ΄ ενέπνευσε ξανά
αφού είχα χρόνια να γελάσω δεκατρία,
όσα τα χρόνια που αυτό χαμογελά.
Είδα λοιπόν ότι ήταν λάθος των μεγάλων
κι ότι χαμένος σε μιαν άλλη εποχή
καθώς γερνούσα όλο κι έμοιαζα με άλλον
απ΄ ότι ένιωθα σαν ήμουνα παιδί.
Ξεθωριασμένες αναμνήσεις τα παλιά μου
όμορφα χρόνια που περνάγαν από μπρος,
όλο γκριζάριζαν όπως και τα μαλλιά μου
κι όλο σκοτάδι διαδεχότανε το φως.
Ένα χαμόγελο σε μια φωτογραφία
κι ένα παιδί γνωστό μου ξαφνικά,
ήταν δικιά μου όλη αυτή η ιστορία
κι ήμουν εγώ που γέλαγα ξανά."
Καλημέρα καλέ μου.
@fraklin.Εξαιρετικό το ποίημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Κάτι μου θυμίζει αυτό το post!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουλάκι μου!!!Εγώ σε είχα για παιδάκι !!!Με τόσες φρέσκες ιδέες???Παλιό παιδί είσαι τελικά!!!Καλησπέρα,φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης γενιάς μου και συ;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ όμορφα χρόνια...Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που γεννήθηκα στα σεβεντις...και μεγάλωσα στα έιτις...
Πάντως θα συμφωνήσω με τ Αννιώ από πάνω..
@εγκλωβισμένε.Τι απ'όλα σου θυμίζει τα όμορφα χρόνια το δέσιμο των φίλων την καλή γειτονιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
@annoula.Και παιδάκι και παλιόπαιδο...ήμουν είμαι και θα είμαι ανήσυχος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και φιλιά.
@Δημητρούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερασμένα αλησμόνητα και ανέμελα χρόνια.Για όλους εμάς που γεννηθήκαμε τη δεκαετία του 70 άλλοι μέσα στο δεύτερο μισό της χούντας (και άρα άμεσα χούντα δε καταλάβαμε) ή λίγο αργότερα. πριν τα πρόθυρα της “Αλλαγής”, η ζωή επιφύλαξε μια σχετικά καλύτερη εξέλιξη από αυτήν που επιφυλάσσει το μέλλον για τα παιδιά μας.Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν έχει ασχοληθεί με την ταυτότητά της δικής μας γενιάς, ειδικά σε μια χώρα που επαναλαμβάνει μέχρι μανίας πράγματα που αφορούν γενιές και χαρακτηρίζει ανθρώπους σύμφωνα με γενιές. Κάποια στιγμή μου έκανε εντύπωση ότι το τρένο σταμάτησε στους αμέσως πριν από εμάς, στους εφήβους της δεκαετίας του ʼ70, τη γενιά της μεταπολίτευσης που ακολούθησε τη γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτό δεν με πείραξε τόσο, απλώς με ενοχλούσε λίγο, μέχρι που άκουσα να γίνεται κουβέντα για την περίφημη γενιά των 700 ευρώ, την επόμενη δηλαδή γενιά από εμάς. Και εκεί είπα “για σταθείτε, βρισκόμαστε κι εμείς εδώ”, και πριν περάσει η ώρα μας οριστικά και πλησιάσουμε τη μέση ηλικία, καιρός είναι να δούμε αν μπορούμε να μιλήσουμε και για εμάς και να θέσουμε τους εαυτούς μας στο προσκήνιο.
Καλημέρα και φιλιά!
Θυμαμαι που εφαγα μια κλωτσια στα μουτρα στην παιδικη χαρα του Πεδιου του Αρεως (οταν θα πηγαινα 1η δημοτικου), οτι μου επερναν κουλουρι απο τον πλανοδιο κουλουρα, σχεδον καθε κυριακη πρωι εβλεπα ταινιες κινουμενων σχεδιων στο σινεμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήdin
Όμορφα, παιδικά, αθώα χρόνια!...
ΑπάντησηΔιαγραφήNever enough, never enough!...
Εγώ δεν γράφω τίποτα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα δεν μεγάλωσα....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
@din.Εχω κι'εγώ μερικά ενθύμια απο τον πετροπόλεμο που παίζαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή.@Εγκλωβισμένε.Ηταν αθώα και απονήρευτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Where is the place you promised us in our early days?"
ΑπάντησηΔιαγραφή-2L8
@Μικρούλα να κάτσεις φρόνιμη στην θέση σου...τώρα μιλάνε οι μεγάλοι...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετροπολεμος στα εξαρχεια! Γινοταν της κακομοιρας το καλοκαιρι που εκλειναν τα σχολεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήdin
Kαι όμως Ταντούδιμ μας θεωρώ πολύ τυχερή γενιά.Πολιτικοποιημένοι απ τη μια λόγω γονιών και πρόσφατων στη ζωή μας πολιτικών αλλαγών και απ την άλλη κάτι κλέψαμε απ τις νεότερες γενιές,την τεχνολογία και το σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλα τα επίπεδα έχουμε θέματα και απ το χτες και απ το σήμερα...Και άστους να μην λένε τίποτα για μας...Καλύτερα...Φιλιά...
@Ναι ωρε κοριτσάρα η ποιο τυχερή γενιά τα είδαμε όλα και ελπίζω να δούμε τα καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα Δημητρούλα.
Υπήρχε αγάπη....Αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι ..."Η αγαπη ολα τα νικάει"...
@din.Εξάρχεια καλοκαίρι και τα πρώτα αθώα φλερτ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Nikos.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είν' τα μάτια σου μεγάλα,
τόσο βαθιά και γαλανά,
είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία,
λόγια απλά, καθημερινά,
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Η αγάπη όλα τα υπομένει,
η αγάπη όλα τα ελπίζει.
Δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.
Είσαι κι εσύ μι' αυγής λουλούδι,
κάτι που εφήμερα περνά,
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Είναι τα λάθη σου μεγάλα
και κάθε λάθος σου πονά,
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Δεν ξέρει η αγάπη μοιρολόι,
αρχή και τέλος δεν γνωρίζει.
Χτυπάει τ' αόρατο ρολόι
κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.
Η αγάπη όλα τα υπομένει,
η αγάπη όλα τα ελπίζει.
Δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.
Καλημέρα.
Θυμάμαι ψάξιμο μετα μανίας για βινύλια και μουσικές της προηγούμενης γενιάς και της πριν απο την προηγούμενη και όσο πιο παλιά τόσο το καλύτερο. Ταξίδι απέναντι για αγορά βιβλίων (το νησί δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες) και διάβασμα μετα μανίας..Κουσούρια που μου έμειναν ευτυχώς...και συνεχίζω.. !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καλημέρες μου σύντροφε !
@Συντρόφισσα.Αυτά δεν τα λες κουσούρια αλλά και
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως να τα πεις είναι ο πλούτος της καρδούλας σου.
Να είσαι πάντα καλά να συνεχίζεις και να μορφώνεις κάπου κάπου κι' εμάς...
Καλημέραααα!