Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες

Στην Ελλάδα έγινε γνωστός το 2006, όταν κυκλοφόρησε το «Χάρτινο σπίτι», έναδιήγημα που θέτει σε διαλεκτική δύο σημαντικές προτεραιότητες της ζωής: τηναγάπη για τα βιβλία και την αγάπη για τον άνθρωπο. Ο Αργεντινός συγγραφέαςΚάρλος Μαρία Ντομίνγκες επισκέφθηκε τη χώρα μας πριν από δύο εβδομάδες,προσκεκλημένος των εκδόσεων Πατάκη, και εμείς είχαμε μια ενδιαφέρουσακουβέντα μαζί του.Από την Μαριαλένα Σπυροπούλου (mespyropoulou@cpress.gr)Πώς προέκυψε ο συμβολισμός τoυ χτισίματος ενός σπιτιού από βιβλία;Το έναυσμα για την ιστορία δόθηκε πριν από με- ρικά χρόνια, όταν έχτιζα μια καλύβα δίπλα στη θάλασσα. Καθισμένος έτσι όπως ήμουν δίπλαστον ωκεανό, μου πέρασε η ιδέα, επειδή έχω τόσα πολλά βιβλία και δεν ξέρω τι να τα κάνω.Αναρωτήθηκα τότε αν θα τολμούσα άραγε να τα μετατρέψω σε τούβλα. Επιπλέον, αυτός ο συνειρμός μού ήρθε επειδή οι κριτικοί λογοτεχνίας δεχόμαστε πάρα πολλά βιβλία στο γραφείο μας και, όταν είναι πολύ ογκώδη και κακής ποιό- τητας αναγνώσματα, τα ονομάζουμε «τούβλα». Όμως το να μετατρέψω το βιβλίο σε τούβλο μού φαινόταν πράξη αιρετική. Συζητώντας με το γιο μου αυτό το ενδεχόμενο, με ρώτησε τι θα κάνω εάν θελήσω κάποια στιγμή να βρω ένα βιβλίο από αυτά που έχω χτίσει. Τότε κατέληξα στο ότι μόνο από έρωτα θα γκρέμιζα ένα σπίτι από βιβλία.Άρα ο έρωτας για έναν άνθρωπο και ο έρωτας για τα βιβλία είναι οι δύο προτεραιότητες και για την ψυχή του συγγραφέα;Για μένα, είναι μια συνεχής διελκυστίνδα της ζωής και του έρωτα από τη μια και του αντικα-τοπτρισμού της ζωής από την άλλη, που είναι τα βιβλία.Ο ήρωας περνάει μια μεγάλη αυτιστική περίοδο.Θα μπορούσατε να θυσιάσετετην ανθρώπινή σας διάσταση για να ζήσετε μόνος, αποκλειστικά με τα βιβλία;Είναι ένας κίνδυνος που διατρέχουν πολλοί ανα-γνώστες και κυρίως πολλοί συγγραφείς. Μέχριπριν από οκτώ χρόνια ζούσα από τη δημοσιο-γραφία κι εγώ. Τώρα αναπολώ αυτή την περί-οδο της επαφής με τους ανθρώπους και την κα-θημερινότητα.Για τη δική σας ζωή, ποιο είναι το κλειδί της ισορροπίας;Θα ήθελα να ξέρω ποιο είναι αυτό το κλειδί.Ένας συγγραφέας ζει τις εμπειρίες της καθημε-ρινότητας με μεγαλύτερη ένταση, ώστε μετά ναμπορεί να τις αδειάσει στα βιβλία του. Και πάνταυπάρχει ο κίνδυνος να θελήσεις να ζήσεις πολύμεγάλα πάθη στη ζωή, όπως τα βρίσκεις στα βι-βλία. Και αναρωτιέμαι ποια είναι η μεγαλύτερηανοησία, να το προσπαθήσεις ή να μην το προ-σπαθήσεις;Ο έρωτας είναι πηγή δημιουργίας για έναν συγ-γραφέα. Η αγάπη και η συντροφικότητα τι θέσηέχουν στην έμπνευση;Και τα δύο είναι πολύ σημαντικά για τη δημιουρ-γία. Τα ισχυρά πάθη εξιτάρουν το πνεύμα, αλλάη αγάπη προσφέρει μια σταθερή δομή στο συγ-γραφέα.Τι κάνει έναν άνθρωπο συλλέκτη;Μια εμμονή που τον κυνηγά. Ένας φετιχισμός.Το έχω αναρωτηθεί κι εγώ πολλές φορές. Οισυλλέκτες προσκολλώνται στα αντικείμενα ε-ξαιτίας του φόβου που έχουν για το πέρασμα τουχρόνου. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να πο-λεμά κανείς το θάνατο, από το να γράφει βιβλίαή να κάνει παιδιά.Πώς είναι η ζωή στο Μοντεβιδέο; Γιατί επιλέ-ξατε να φύγετε από την Αργεντινή;Η ζωή στο Μοντεβιδέο είναι ήσυχη, χωρίς με-γάλες επαγγελματικές δυνατότητες επιτυχίας ήδιάκρισης. Δεν επικρατεί ο άγριος καπιταλισμόςπου επικρατεί στην Αργεντινή. Οπότε πάντα υ-πάρχει ο χρόνος να συζητήσεις με πολιτικούς,γερουσιαστές και άλλους που σε καπιταλιστικάμέρη είναι πάντα απασχολημένοι. Στο ΜπουένοςΆιρες ο χρόνος είναι χρυσός και πάντα υπάρχειέλλειψή του. Αντίθετα, στο Μοντεβιδέο ο χρόνοςπερισσεύει. Και για έναν συγγραφέα είναι μια ε-μπειρία πραγματικά ενδιαφέρουσα, γιατί αλλά-ζει η διάσταση του χρόνου. Επίσης, κάτι που μεγοητεύει είναι ότι το Μοντεβιδέο είναι μια πόλημε πρόσωπο στη θάλασσα, ενώ το ΜπουένοςΆιρες ζει με την πλάτη στη θάλασσα.Είστε ακόμη κριτικός λογοτεχνίας. Πώς σας συ-μπεριφέρονται οι κριτικοί για τη δουλειά σας;Έχω πάντα πολύ ευνοϊκές κριτικές για τα βιβλίαμου και τα πηγαίνω καλά με την κριτική. Καμιάφορά έρχομαι σε δύσκολη θέση όταν είναι νακρίνω φίλους συγγραφείς, τώρα που είμαι κιεγώ συγγραφέας, οπότε δεν γράφω γι’ αυτούςγιατί δεν είμαι αντικειμενικός.Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που γράφετε; Θαμεταφραστεί στα ελληνικά;Το επόμενο μόλις το τελείωσα. Λέγεται «Πριντην ομίχλη» και θα ήθελα να διαβαστεί από τοελληνικό κοινό, που τόσο αγάπησε το «Χάρτινοσπίτι». Το θέμα αφορά τη σύγχυση που προκά-λεσε στα πεπρωμένα των ανθρώπων η τελευ-ταία αργεντίνικη δικτατορία.Η ιστορία είναι μια αλληγορία και έχει στοιχεία τραγικότητας, όπωςτην όρισαν οι αρχαίοι ΈλληνεςΠώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση στην Αρ-γεντινή;Η οικογενειοκρατία είναι μια βιβλική καταδίκηγια τη χώρα. Επαναλαμβάνεται μια γαμήλιαμορφή εξουσίας υπό την αιγίδα του περονισμού.Είναι μια νέα μορφή βασιλείας. Η Αργεντινήείναι πλούσια χώρα, μπορεί να ανασυνταχθεί.Με την ίδια ευκολία όμως που μπορεί να εκτο-ξευθεί στον παράδεισο, με την ίδια ευκολία μέσασε 24 ώρες μπορεί να καταβαραθρωθει.
p.s Tο post αφιερωμένο στον apos.