Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Εφυγε νωρίς Η. Μ.ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ.

Σε ηλικία 62 ετών έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου της Αθήνας.Η Μαργαρίτα Καραπάνου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι.Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή από το Α' Νεκροταφείο.
Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα» τα ημερολόγιά της με τίτλο «Η ζωή είναι αγρίως απίθανη», τα οποία κατέγραφε από τα 13 της έως τα 33 της χρόνια, δηλαδή για μια 20ετία.Τα βιβλία της «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος», «Ο υπνοβάτης» και «Rien ne va plus» εκδόθηκαν στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Σουηδία, στο Ισραήλ, στη Γερμανία, στην Ολλανδία και στην Ιταλία.Το 1988 το μυθιστόρημά της «Ο υπνοβάτης» τιμήθηκε στη Γαλλία με το «Βραβείο του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος», που δίνεται σε συγγραφείς παγκόσμιας εμβέλειας Αποσπάσματα των έργων της ανθολογήθηκαν σε βιβλία και σημαντικά λογοτεχνικά περιοδικά πλάι σε κείμενα των Λιούις Κάρολ, Τζέην Μπόουλς, Αναϊς Νιν, Τζων Φάουλς, Πέτερ Χάντκε, Κάρλος Φουέντες, Κούντερα, Μπαλζάκ, κ.α.City 99,5 Η Καραπάνου Μαργαρίτα γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός στην Αθήνα. Τα βιβλία της "Η Κασσάνδρα και ο λύκος", "Ο υπνοβάτης" και το "Rien ne va plus" εκδόθηκαν στην Ελλάδα, στην Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στη Σουηδία και σε πολλές άλλες χώρες. Ο Υπνοβάτης τιμήθηκε το 1988, στο Παρίσι, με το Βραβείο του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος.
Σαν φόρο τιμής στην μνήμη της μιά σύντομη περιγραφή του βιβλίου της ''Ο υπνοβάτης'':
Ο Θεός ήταν κουρασμένος... Έβλεπε τη γη του και πώς είχε καταντήσει... Οι άνθρωποι τον είχαν προδώσει. Αποφασίζει, λοιπόν, να στείλει στη γη ένα Θεό καινούργιο, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση τους, το Θεό που θα τους άξιζε. Έσκυψε τότε στη γη κι έκανε εμετό. Πάνω σ' ένα ελληνικό νησί. Το ελληνικό νησί, μικρόκοσμος της σημερινής Ελλάδας και γενικότερα του σύγχρονου πολιτισμού, ένας πύργος της Βαβέλ, όπου οι γλώσσες, οι ανθρώπινες σχέσεις, τα φύλα συγχέονται. Ο Μανόλης, ο νέος Μεσσίας, περνάει σ' αυτό το χώρο σαν υπνοβάτης, αγνοώντας μέχρι τέλους τη θεϊκή του φύση. Σαν υπνοβάτες, εξάλλου, περνούν και όλα τα άλλα πρόσωπα. Μία απεικόνιση του διαλυμένου κόσμου μας, αιχμηρή και απεγνωσμένα κωμική, όμως γεμάτη συμπόνια..

P.S.Καλό σου ταξίδι Μαργαριταράκι!