Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Νόμος …4000» με θύμα εργαζόμενο μακρυμάλλη!

Ιδιωτική εταιρία στη Θεσσαλονίκη απέλυσε εργαζόμενο επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις συστάσεις των διευθυντών του να…κουρευτεί! Ο νεαρός υπάλληλος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη για προσβολή της προσωπικότητάς του, αλλά το Πρωτοδικείο με την υπʼ αριθμόν 21178/2009 απόφασή του δικαίωσε την εταιρεία!O νεαρός υπάλληλος κατέφυγε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, ζητώντας να ακυρωθεί η απόλυσή του, επειδή προσβάλλει την προσωπικότητά του και είναι καταχρηστική. 
Στην εν λόγω εταιρία δούλευε επί δέκα χρόνια ακολουθώντας κατά γράμμα την πολιτική της, που ήθελε τους εργαζόμενους να εμφανίζονται πάντα καθαροί, περιποιημένοι, ευπρεπείς και χωρίς ιδιαίτερες παρεκκλίσεις από ένα αποδεκτό κατά την κοινή αντίληψη στάνταρ εμφάνισης. Ξαφνικά οι προϊστάμενοί του διαπίστωσαν ότι τα μαλλιά του είχαν μακρύνει και το μήκος τους ήταν μεγαλύτερο από το «επιτρεπτό». Στην αρχή τού έκαναν φιλικές και ευγενικές παραινέσεις να κουρευτεί. Ο νεαρός, όμως, τις αγνόησε. Κατόπιν, οι προϊστάμενοι και ο διευθυντής του, βλέποντας ότι δεν «συμμορφώνεται», προχώρησαν σε έγγραφες συστάσεις και επιπλήξεις. Ο νεαρός υπάλληλος επέμενε στην άρνησή του να κουρευτεί. Αυτό είχε ως συνέπεια η αναπληρώτρια διευθύντρια της επιχείρησης να του επιδώσει επιστολή με την οποία του ζητούσε να προσαρμόσει την εμφάνισή του στις «απαιτήσεις της επιχείρησης», μέσα σε 24 ώρες. Μάλιστα τον προειδοποιούσε ότι, σε περίπτωση που δεν συμμορφωνόταν, θα προχωρούσε σε καταγγελία της σύμβασης. Την επόμενη ημέρα ο νεαρός υπάλληλος εμφανίστηκε, πάλι ακούρευτος, αλλά βρήκε τις πόρτες της επιχείρησης κλειστές. Πήγαινε καθημερινά για μία εβδομάδα στην εργασία του, αλλά επειδή δεν είχε κουρευτεί δεν του επέτρεπαν να εργαστεί. Ο υπάλληλος απέστειλε εξώδικο στην εταιρεία καλώντας την «να ανασκευάσει τη στάση της απέναντί του ως έκφραση έμπρακτης συγγνώμης και να τον δεχτεί να αναλάβει εκ νέου τα καθήκοντά του περιστέλλοντας κάθε έκφανση καταχρηστικής συμπεριφοράς». Η επιμονή του υπαλλήλου, όμως, να μην κουρευτεί είχε ως συνέπεια να απολυθεί από τη δουλειά του. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης που δίκασε την υπόθεση, με την υπʼ αριθμόν 21178/2009 απόφασή του δικαίωσε την εταιρεία. Ο νεαρός υπάλληλος έφυγε από τη δίκη απογοητευμένος, καθώς... πήγε για μαλλί και έφυγε κουρεμένος.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής»

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Το πρώτο φιλολαϊκό μέτρο...!

Να επανεξετάσει το θέμα των τεκμηρίων για τα σκάφη αναψυχής, με στόχο την κατάργησή τους, δεσμεύτηκε η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κυρία Λούκα Κατσέλη, η οποία έκοψε και την κορδέλα των εγκαινίων στο 31ο Διεθνές Ναυτικό Σαλόνι.
«...βρίσκομαι σε συνεννόηση με τον υπουργό Οικονομικών, προκειμένου να προωθήσουμε την κατάργηση της εφάπαξ έκτακτης εισφοράς για τους ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής και τον ετήσιο ειδικό φόρο για τα επαγγελματικά και ιδιωτικά σκάφη αναψυχής», δήλωσε η κ. Κατσέλη.
Ρε μάγκα μου κάτι κρουαζιέρες (στην τράκα) που θα κάνουν τα πράσινα λαμόγια....!!!

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

H δίκη του Mall;!!!

Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της τελευταίας 20ετίας - και το πιο κρυφό. Ίσως γιατί σε αυτό εμπλέκονται δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο... Η υπόθεση του Mall Athens, του «μεγαλύτερου αυθαίρετου της Ευρώπης», επρόκειτο να εκδικασθεί σε τελευταίο βαθμό από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 8 Μαΐου. Αλλά για μία ακόμα φορά η υπόθεση πήρε αναβολή. Μυστηριωδώς (;), ακόμα και η ύπαρξη της δίκης αποσιωπείται από τα ΜΜΕ.Όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και 9 χρόνια που το σκάνδαλο του Mall βρίσκεται σε εξέλιξη. Ίσως γιατί στη δίκη του Mall διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικό. Αν η πλευρά Λάτση χάσει, το Mall θα πρέπει να... κατεδαφισθεί ή έστω η εταιρεία Lamda να καταβάλει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό (από τα 75.000...)! Οι άδειες των δεκάδων καταστημάτων και των κινηματογράφων θα ανακληθούν ή δεν θα ανανεωθούν ξανά. Οι λιγοστοί πολίτες του Μαρουσιού που πριν από 8 χρόνια ξεκίνησαν τον δικαστικό αγώνα θα έχουν κερδίσει τον Λάτση, τον Σημίτη, τον Καραμανλή... Όμως, εδώ παίζεται κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές διατάξεις χωρίς να μπορεί το ΣτΕ να τις κρίνει. Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια, στην ουσία καταργώντας το ΣτΕ: χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα Βοτανικός, αύριο ίσως Ασωπός. Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το ΣτΕ, η μόνη δημόσια αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες; Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα προστασίας που μας απέμεινε....Αν θέλετε η δίκη του Mall να πάψει να είναι μυστικό, αν θέλετε να σπάσει επιτέλους η ομερτά των ΜΜΕ, μάθετε περισσότερα (με ντοκουμέντα και υλικό που αποδεικνύει τα παραπάνω και για πρώτη φορά δημοσιεύεται) στό http://www.facthemall.gr/. και φυσικά διαδώστε αυτό το μήνυμα...

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Πάλι τα ίδια ρε τσογλάνιαααα;!!!

«Στον Ευαγγελισμό με πολλαπλές κακώσεις και τρύπα στον πνεύμονα» έστειλε η ομάδα Δέλτα τον 27χρονο που συνέλαβε την Πέμπτη το βράδυ στα Εξάρχεια. Ο συνήγορός του, κ.Παπαδάκης, καταγγέλλει στο tvxs τον άγριο ξυλοδαρμό που έλαβε χώρα και περιγράφει τις κινήσεις που θα ακολουθήσει ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Σε τραγικό θύμα αστυνομικών της ομάδας Δέλτα – οι οποίοι πραγματοποίησαν επιχείρηση στα Εξάρχεια το βράδυ της Πέμπτης – μετατράπηκε 27χρονος ο οποίος δέχθηκε άγρια επίθεση από τους αστυνομικούς. «Οι αστυνομικοί σε μια έκρηξη αδικαιολόγητης βαρβαρότητας, έδεσαν τον πελάτη μου σε ένα δέντρο, και στην συνέχεια άρχισαν να τον χτυπούν με μανία. Τον πέταξαν στο έδαφος, τον κλοτσούσαν αλύπητα στο στήθος και ως αποτέλεσμα, όχι μόνο του προκάλεσαν πολλαπλά κατάγματα στα πλευρά, αλλά επέφεραν και ένα τραύμα που κόντεψε να του κοστίσει τη ζωή: μια τρύπα στον πνεύμονα, που προκλήθηκε όταν ένα σπασμένο πλευρό τρύπησε το ζωτικό αυτό όργανο», καταγγέλλει ο δικηγόρος, κ.Παπαδάκης. Στη συνέχεια, οι αστυνομικοί συνέλαβαν το νεαρό, γεγονός που ο κ.Παπαδάκης χαρακτηρίζει ως «αυθαίρετη σύλληψη, καθώς οι ίδιοι οι αστυνομικοί κατέθεσαν ότι η ομάδα των νεαρών που τους πετούσε πέτρες και ξύλα φορούσε κράνη, και κατά συνέπεια ήταν αδύνατον να δουν τα πρόσωπα των δραστών». Παρά το γεγονός αυτό, οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι ο 27χρονος πράγματι συμμετείχε στα επεισόδια, και μάλιστα, του αποδίδουν κακουργηματικές ενέργειες, όπως κατοχή εκρηκτικών και βομβών μολότοφ. «Η εν λόγω κατηγορία είναι ψευδής», συνεχίζει ο κ.Παπαδάκης. «Οι καταστηματάρχες και οι κάτοικοι της περιοχής θα καταθέσουν στην ακροαματική διαδικασία ότι στην οδομαχία με τους αστυνομικούς δεν εκτοξεύθηκαν καν μολότοφ!» Πώς δικαιολογείται, συνεπώς, η σύλληψη του εν λόγω νεαρού; «Οι αστυνομικοί επέλεξαν στην τύχη πέντε ανθρώπους που δεν αναμίχθηκαν στα επεισόδια – απόδειξη το γεγονός ότι δεν φορούσαν ούτε κράνη, ούτε είχαν καλυμμένο το κεφάλι τους – και τους επιτέθηκαν με απίστευτη βαρβαρότητα, με αποκορύφωμα το βαρύτατο ξυλοδαρμό του πελάτη μου», απαντά ο κ.Παπαδάκης. «Εμείς οι δικηγόροι επισκεπτόμαστε τους πελάτες μας στα... νοσοκομεία» «Τους τελευταίους μήνες, εμείς οι δικηγόροι επισκεπτόμαστε τους συλληφθέντες πελάτες μας – όχι πια στα κρατητήρια – αλλά στα νοσοκομεία», καταγγέλλει ο κ.Παπαδάκης, φανερώνοντας την έκταση που έχει πλέον λάβει η αστυνομική βία. «Κάθε φορά που δέχομαι κλήση για υποστήριξη κάποιου νέου κατηγορουμένου, ρωτάω: είναι υγιής ή νοσηλεύεται;» σχολιάζει, προσθέτοντας ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο νέος θα βρίσκεται πολυτραυματίας σε κάποιο νοσοκομείο. Το πιο ανησυχητικό στοιχείο, ωστόσο, αποτελεί η μετέπειτα συμπεριφορά της ηγεσίας της αστυνομίας: ενώ σύμφωνα με το νόμο έχει υποχρέωση να διενεργεί ιατροδικαστική εξέταση, ώστε να εξετασθούν τα αίτια των τραυμάτων του συλληφθέντα, η ηγεσία της αστυνομίας κάνει κυριολεκτικά «τα στραβά μάτια». «Έπρεπε εγώ ο ίδιος να καταθέσω μήνυση και αίτημα για διενέργεια ιατροδικαστικής εξέτασης, ώστε να κινηθεί η εν λόγω διαδικασία», καταγγέλλει ο κ.Παπαδάκης. Αυτό είναι το πρώτο βήμα, για να υπάρχει έστω και η πιθανότητα να πληρώσουν εν τέλει οι ένοχοι. «Δεν αυταπατώμαι, ωστόσο», συνεχίζει ο κ.Παπαδάκης. «Η υπόθεση Ζαρντινιέρα έδειξε ότι οι ένοχοι στην Ελλάδα πέφτουν στα μαλακά. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά η καταστολή παραμένει ίδια και μάλιστα εντείνεται», καταλήγει ο κ.Παπαδάκης.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Και τώρα μπορείτε να πα να γαμηθείτε!

Κοιτάξτε πολύ καλά,τα πρόσωπα των δυο πολιτικών αρχηγών του Πασοκ και της Νέας Δημοκρατίας,που εικονίζονται στην παραπάνω φωτογραφία Τους βλέπετε να έχουν τίποτε να χωρίσουν;;; Τους βλέπετε να διαφωνούν σε κάτι;;; Τους βλέπετε να ενδιαφέρονται για κάτι περισσότερο από την πάρτη τους και το αν θα συνεχίσουν να κυβερνούν;;;

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Σκατά στα μούτρα μας!

Έκθεση-κόλαφος του ΟΗΕ για το κέντρο μεταναστών στην Λέσβο Οι επιθεωρητές της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) χαρακτήρισαν "απαράδεκτες" τις συνθηκες κράτησης των μεταναστών στο κέντρο υποδοχής στην Παγανή Λέσβου. Κλιμάκιο του διεθνούς Οργανισμού επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις στις αρχές της εβδομάδας και το πόρισμα του είναι καταπέλτης για τις ελληνικές Αρχές.
"Περισσότεροι από 850 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 200 ασυνόδευτα παιδιά, στην πλειοψηφία τους από το Αφγανιστάν, κρατούνται υπό άθλιες συνθήκες στην Παγανή", αναφέρει το πόρισμα που μεταφέρει με τα μελανότερα χρώματα τις συνθήκες κράτησης.
"Ενα δωμάτιο στεγάζει περισσότερες από 150 γυναίκες και 50 βρέφη, πολλά από τα οποία πάσχουν από ασθένειες που οφείλονται στο συνωστισμό και την έλλειψη συνθηκών υγιεινής του κέντρου".
"Το προσωπικό της UNHCR χαρακτήρισε την κατάσταση του κεντρου απαράδεκτη", δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ, Αντρέι Μάχετσιτς, σημειώνοντας πως στοιβάζονται 800 άνθρωποι σε ένα κέντρο, χωρητικότητας 250-300 ανθρώπων.
Οι επιθεωρητές επισκέφτηκαν το κέντρο στις αρχές της εβδομάδας και σύμφωνα με τον Αντρέι Μάχετσιτς, "υπέστησαν σοκ από την κατάσταση που επικρατεί στην εγκατάσταση".
Ο Μάχετσιτς πρόσθεσε ότι έλαβε διαβεβαιώσεις από τις ελληνικές Αρχές ότι μέχρι το τέλος του μήνα (Σ.Σ Αύγουστο;)όλα τα ασυνόδευτα παιδιά θα μεταφερθούν σε άλλες ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις.
Ο ίδιος σημείωσε πως "η κατάσταση στην Παγανή είναι ενδεικτική των ευρύτερων προβλημάτων που σχετίζονται με την παράνομη μετανάστευση και το σύστημα ασύλου της Ελλάδας". Θυμίζει δε ότι τον περασμένο χρόνο η UNHCR έκανε συγκεκριμένες προτάσεις για την αναμόρφωση του συστήματος στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν προτάσεις για την προστασία των ασυνόδευτων παιδιών. "Μεχρι σήμρα οι προτάσεις αυτές δεν έχουν εφαρμοσθεί", τόνισε ο αξιωματούχος του ΟΗΕ.




Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Απαράδεκτη λογοκρισία!!!

46 χρόνια μετά την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και 35 από την πτώση της χούντας, η κυβέρνηση αποφάσισε να λογοκρίνει τον σκηνοθέτη του «Ζ» Κώστα Γαβρά, για να ικανοποιήσει την... ιεραρχία της ορθόδοξης εκκλησίας!
Την «πέτρα του σκανδάλου» αποτέλεσαν σκηνές από ένα βίντεο του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, το οποίο αποτελεί τμήμα μιας ταινίας, συνολικής διάρκειας 13 λεπτών, η οποία προβάλλεται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και παρουσιάζει την ιστορία των κτιρίων του Ιερού Βράχου. Στο επίμαχο βίντεο εμφανίζονται ανδρικές φιγούρες που σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα και οι οποίες κατά την Εκκλησία της Ελλάδας παραπέμπουν σε ορθόδοξους ιερείς. Η εν λόγω εικόνα συνοδεύεται από ένα ακουστικό μήνυμα που αναφέρει τα ακόλουθα ιστορικά στοιχεία: «Οι νέες αντιλήψεις για την τέχνη που επικράτησαν κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, οδήγησαν στην καταστροφή πολλών έργων τέχνης σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο». Αν και το γεγονός της καταστροφής αρχαίων γλυπτών από μέλη της παλαιοχριστιανικής κοινωνίας είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένο, η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε στην προβολή αυτής της «σκηνής» στο βίντεο του Γαβρά, μέσα στη γυάλινη αίθουσα του Μουσείου της Ακρόπολης.Απαίτησε μάλιστα από το Υπουργείο Πολιτισμού να λογοκρίνει τον κ.Γαβρά και να «κόψει» τις σκηνές που αναφέρονται στα «σκοτεινά» αυτά σημεία της ιστορίας. Επίσημη ανακοίνωση από την πλευρά του υπουργείο Πολιτισμού δεν υπάρχει. Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσιεύματα στις εφημερίδες «Βήμα» και «Ελευθεροτυπία», τόσο ο υπουργός, Αντώνης Σαμαράς, όσο και ο πρόεδρος του Μουσείου, καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, φέρονται να έχουν συμφωνήσει στην αφαίρεση των συγκεκριμένων σκηνών, με το σκεπτικό ότι το νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα πρέπει «να λειτουργεί ενοποιητικά χωρίς να υπάρχουν παρερμηνείες». Σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλείται η «Ελευθεροτυπία», ο κ.Παντερμαλής επιβεβαίωσε ότι θα αφαιρεθεί το κομμάτι που δείχνει να ανεβαίνουν χριστιανοί σε σκάλα πάνω στο μνημείο και να καταστρέφουν τις μετόπες, ωστόσο θα παραμείνει αυτούσιο το κείμενο που αφηγείται τα ιστορικά γεγονότα. Ο λόγος που ανέφερε ο κ.Παντερμαλής είναι ότι «κάποιους αυτή η σκηνή τους ενόχλησε», «όπως κάποιους άλλους μπορεί να ενοχλήσει μια μαγική σφαίρα που εκθέτουμε, η οποία βρέθηκε στις υπώρειες της Ακρόπολης».
Λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα χαρακτήρισε ο διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, το «ψαλίδισμα» που έγινε στη 13 λεπτών ταινία του , η οποία προβάλλεται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Το σημείο της ταινίας που «ενόχλησε» ήταν η σκηνή που εμφανίζονται ανδρικές φιγούρες να σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα και οι οποίες παραπέμπουν σε ορθόδοξους ιερείς.
Ο Κώστα Γαβράς από το Παρίσι δήλωσε :«Βρίσκω πολύ λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα, μια χώρα που είναι και μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτό που συνέβη: το να υποκύψει δηλαδή η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να προβεί σε αυτήν την πράξη παρέμβασης σ' ένα φίλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Ο,τι απεικονίζεται σε αυτό το μικρό φίλμ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Αναφέρεται στις καταστροφές που έχει υποστεί ανά τους αιώνες το μνημείο, από τους ανθρώπους. Οι πρώτοι χριστιανοί έκαναν αρκετές καταστροφές στα μνημεία και στα γλυπτά για διάφορους λόγους, ορισμένες φορές επειδή απλώς τους είχε σκανδαλίσει η γύμνια των αγαλμάτων. Η ιδέα του φιλμ ήταν να διατρέξουμε τις καταστροφές που έχει υποστεί το μνημείο από το ανθρώπινο χέρι για να φτάσουμε και στη μέγιστη καταστροφική πράξη του Ελγιν. Τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε, άλλωστε, το μνημείο ήταν από τους ανθρώπους. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι καταστροφικές παρεμβάσεις ίσως η Ακρόπολη να είχε παραμείνει όπως ήταν στην εποχή του Περικλή, πριν από 2.500 χρόνια. Οσο για τις αντιδράσεις των εκπροσώπων της Εκκλησίας, δεν με ξαφνιάζουν. Η Εκκλησία αρνείται πάντοτε την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει απ' όλες αυτές τις μικρότητες... Λυπάμαι πολύ!»

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Μεγάλεεε...μακάκα!

Αφού ξεκίνησε με τις δηλώσεις του για το Σκοπιανό και για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης πήρε θέση και περί των ιατρικών, λέγοντας ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί ότι η νέα γρίπη μεταδίδεται με τη μεταλαβιά! «Εμείς δε δεχόμαστε, σε καμιά περίπτωση, ότι μπορεί να μεταδοθούν τα μικρόβια της νέας γρίπης, μέσω της θείας κοινωνίας», δήλωσε ο Μητροπολίτης Άνθιμος. Όπως επεσήμανε «από την πλευρά της πίστης, η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί κάτι τέτοιο. Είναι σα να λέμε ότι δεν θα χρησιμοποιούμε κουτάλια στα σπίτια μας ή στα εστιατόρια, διότι μπορεί να μεταδοθεί η γρίπη. Δεν θα μας βλάψει η Θεία Κοινωνία. Η πίστη μας μάς υπαγορεύει να λέμε ότι δεν φοβούμαστε κάτι τέτοιο», δήλωσε προς τους δημοσιογράφους ο κ. Άνθιμος, ο οποίος δεν επικαλέστηκε μόνο τα θέσφατα της εκκλησίας για να περάσει το μήνυμα, αλλά και της επιστήμης. «Τα κοχλιάρια, δηλαδή τα κουταλάκια με τα οποία μεταλαβαίνουμε, είναι ασημένια και σύμφωνα με γνωμοδότηση των επιστημόνων, αν υπάρχουν μικρόβια, χάνονται στο ασήμι. Αυτό γι’ αυτούς που θέλουν τη λογική», δήλωσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Υστερόγραφο της Μητρόπολης Ο λόγος για τον οποίο είχε καλέσει τους δημοσιογράφους ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ήταν για να κάνει δηλώσεις για το θέμα της ονομασίας της FYROM. «Η Μακεδονία είναι Ελλάδα και η Ελλάδα είναι Μακεδονία, ο ελληνικός λαός δε θέλει η λέξη Μακεδονία να περιλαμβάνεται στην ονομασία των Σκοπίων ούτε με γεωγραφικό προσδιορισμό ούτε ως παράγωγο», επανέλαβε και αυτή τη φορά, ο κ. Άνθιμος. Ωστόσο, ενδιαφέρον παρουσιάζει το υστερόγραφο στο δελτίο τύπου, το οποίο απέστειλε η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Άνθιμου, το οποίο έχει αποδέκτες τους δημοσιογράφους και όσους έχουν ενστάσεις περί των λεγομένων του για το όνομα της FYROM: «Υ.Γ. Εάν μερικοί, ελάχιστοι πιστεύω, συμπατριώτες μας, δημοσιογράφοι, σχολιογράφοι και άλλοι, έχουν κάποια ένσταση για τον αγώνα που διεξάγει για την Μακεδονία ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, και για την παρούσα τοποθέτηση, ας ερωτήσουν αναδιφώντας την ιστορία, τις δεκάδες των ορθοδόξων Ιεραρχών, Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης και Μακεδονίας, που εθυσιάσθησαν, εσφάγησαν ή απηγχονίσθησαν, υπερασπιζόμενοι τα ποίμνιά τους, την ορθόδοξη ελληνική πίστη και την ελληνικότητα της Μακεδονίας».

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Αναδημοσιεύω ανάρτηση απο το Indymedia

Ο ΟΤΕ απέστειλε εξώδικο στο Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας, με το οποίο του ζητάει να διακόψει εντός πέντε ημερών την πρόσβαση που έχει αποκτήσει το Athens Indymedia στο δίκτυο οπτικών ινών του Οργανισμού. Σε διαφορετική περίπτωση ο ΟΤΕ επισημαίνει ότι θα προβεί στην άσκηση παντός νόμιμου δικαιώματός του.
"Λίγες ημέρες έπειτα από την αμφιλεγόμενη γνωμοδότηση του απελθόντος εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά αναφορικά με την ανωνυμία των bloggers, ένα ακόμα περιστατικό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι κάτι τρέχει με το Ιντερνετ. Ο ΟΤΕ απέστειλε εξώδικο στο Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας, με το οποίο ουσιαστικά τού ζητάει να διακόψει εντός πέντε ημερών (!) την πρόσβαση που έχει αποκτήσει το αντιεξουσιαστικό portal Athens Indymedia στο δίκτυο οπτικών ινών του οργανισμού. Σε διαφορετική περίπτωση ο ΟΤΕ επισημαίνει ότι θα προβεί στην άσκηση παντός νόμιμου δικαιώματός του - με ό,τι συνεπάγεται το τελευταίο. Στο εξώδικο παρατίθεται απόσπασμα από κοινοβουλευτική ερώτηση του βουλευτή Σερρών του ΛΑΟΣ Ηλία Πολατίδη (της 18ης Ιουνίου) που καταγγέλλει ότι «το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο επιτρέπει την πρόσβαση σε τρίτον που εμφανίζεται με την ιστοσελίδα Indymedia Athens, ο οποίος προβαίνει στη χρήση των συγκεκριμένων ινών και γενικότερα του συγκεκριμένου δικτύου για σκοπούς οι οποίοι δεν έχουν ουδεμία σχέση με την έρευνα και την εκπαίδευση». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΟΤΕ προχώρησε στην κοινοποίηση του εξωδίκου και στην «Κοινωνία της Πληροφορίας», και στον υπουργό Ανάπτυξης, και στον υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών. Ο οργανισμός θεωρεί ότι γίνεται εσφαλμένη χρήση του δικτύου του, διότι είχε συνάψει συμφωνία με το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας να διατεθεί μέρος του δικτύου των οπτικών ινών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για εκπαιδευτικούς λόγους και αντ’ αυτού το Πολυτεχνείο διέθεσε ηλεκτρονικούς πόρους στο Indymedia. Το ζήτημα του Indymedia απασχολεί έντονα τη διοίκηση του οργανισμού, διότι έφτασε στο κοινοβούλιο διά της ερώτησης του κ. Πολατίδη (ο οποίος ανταποκρίθηκε θετικά σε σχετική, λίαν παρατεταμένη καμπάνια της εθνικιστικής εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος»). Επιπλέον, πολύς λόγος για τον προαναφερθέντα διαδικτυακό τόπο έγινε το ματωμένο Δεκέμβρη του 2008. Το Indymedia είθισται να «χρεώνεται» το συντονισμό της δράσης των αντιεξουσιαστών και των κουκουλοφόρων, και την ανάρτηση άρθρων και ειδήσεων από τον ευρύτερο χώρο της αναρχίας και της μαχόμενης -ενίοτε και της ένοπλης- Αριστεράς. Οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες".

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Αχ ρε σανίδα που σας χρειάζεται!!!

Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν καλύπττονται από το απόρρητο όπως ορίζεται στο άρθρο 19 του Συντάγματος. Αυτό σημαίνει ότι οι κάθε λογής αρχές έχουν ελeύθερη πρόσβαση στο περιεχόμενο των e- mail, τα chat, τις συνομιλίες μέσω Skype, τις συναλλαγές κλπ, ακόμη και στους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών.
Ας σημειωθεί ότι ο Ποινικός Κώδικας θεωρεί την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών εγκληματική πράξη. Η κατάργηση του απόρρητου στο ίντερνετ αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και είναι αντίθετη με όλες τις σχετικές διατάξεις της Ευρωπαικής Ενωσης. Στην προσπάθεια του να αναιρέσει όσα δημοκρατικά κεκτημένα μπορεί πριν αποχωρήσει από τον Αρειο Πάγο(συνταξιοδοτείται την 1η Ιουλίου) ο κ. Σανιδάς αποφασίζει και διατάσσει ότι η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων δεν έχει την δυνατότητα να ελέγξει αν η απόφαση είναι νόμιμη ή παράνομη. Η γνωμοδότηση, στην οπόια ειδική μνεία γίνεται και στις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μέσω κινητών οι οποίες συνδέονται με εγκληματικές πράξεις, εξεδόθη μετά από ερώτημα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής, σχετικά με το απόρρητο της επικοινωνίας μέσω του Internet και ειδικά στις περιπτώσεις κατά τις οποίες σε διάφορες πύλες αναρτώνται υβριστικά ή απειλητικά δημοσιεύματα, φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας κλπ. Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, δεν θα απαιτείται άδεια οποιασδήποτε Αρχής (συγκεκριμένα της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, όπως ρητά αναφέρει η γνωμοδότηση) για να μπορούν προανακριτικές, ανακριτικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές να ζητούν «ηλεκτρονικά ίχνη» εγκληματικής πράξης, όπως υβριστικών ή απειλητικών δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο ή φωτογραφιών παιδικής πορνογραφίας. Η γνωμοδότηση αφορά επίσης τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και τα «εξωτερικά στοιχεία» τους: τα ονοματεπώνυμα και τα στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσης και διάρκεια συνδιάλεξης θα είναι προσβάσιμα στις αρχές με απλό αίτημά τους στους παροχείς των υπηρεσιών. Η γνωμοδότηση αναφέρει ρητά ότι η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Τηλεπικοινωνιών δεν δικαιούται να ελέγξει το εάν η απόφαση των δικαστικών αρχών για άρση του απορρήτου είναι σύννομη ή όχι, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε «υπέρβαση της δικαιοδοσίας της». Σύμφωνα με την γνωμοδότηση του Γ. Σανιδά: 1) Το απόρρητο των επικοινωνιών δεν καλύπτει την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου (Internet) και τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας (ονοματεπώνυμα και λοιπά στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσεως, διάρκεια συνδιάλεξης κλπ). 2) Οι εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές αρχές, πολύ δε περισσότερο τα Δικαστικά Συμβούλια και τα Δικαστήρια, δικαιούνται να ζητούν από τους παρόχους των υπηρεσιών Επικοινωνίας, μέσω του διαδικτύου (Internet) τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξεως, την ημεροχρονολογία και τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το ηλεκτρονικό ίχνος, από τους λοιπούς δε παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας τα "εξωτερικά στοιχεία" της επικοινωνίας και ο πάροχος υποχρεούται να τα παραδίδει χωρίς να είναι αναγκαίο να προηγηθεί άδεια κάποιας Αρχής και ιδία της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών. 3) Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ανεξάρτητη Αρχή ούτε νομιμοποιείται ούτε δικαιούται να ελέγξει με οποιονδήποτε τρόπο, αμέσως ή εμμέσως, το εάν η περί άρσεως ή μη του απορρήτου απόφαση των οργάνων της Δικαιοσύνης είναι σύννομη ή όχι. Αυτό κρίνεται από τα ίδια τα όργανα της Δικαιοσύνης. Ούτε όμως περαιτέρω η ρηθείσα Αρχή μπορεί να ελέγξει τους παρόχους υπηρεσιών επικοινωνίας για τη, σε κάθε περίπτωση, συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις των οργάνων της Δικαιοσύνης. Εάν πράξει τούτο ενεργεί καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας της.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, in.gr



Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Deir Yassin: Ένας 15 χρονος καλλιτέχνης αφιερωμένος στην Παλαιστίνη



«Κάποιοι από αυτούς υποτιμούν το σεβασμό που θα έπρεπε να έχει η ραπ, αλλά η ραπ είναι ένας τρόπος να εκφραστείς. Άλλοι άνθρωποι εκφράζονται μέσα από το τραγούδι, άλλοι εκφράζονται με το να γράφουν ποιήματα, εγώ εκφράζομαι μέσα από τη ραπ. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος». Συνέντευξη του καλλιτέχνη Deir Yassin στο tvxs.gr. Tvxs: Πρώτα απ’ όλα θα μας πεις κάποια πράγματα για εσένα; Για παράδειγμα, πού γεννήθηκες, πού μένεις...Deir Yassin: Γεννήθηκα στο Λονδίνο. Έζησα όλη μου τη ζωή στο Λονδίνο και εξακολουθώ να ζω στο Λονδίνο, αλλά κατάγομαι από την Παλαιστίνη, από την Βηθλεέμ. Tvxs: Και το όνομά σου είναι... Deir Yassin: Το πραγματικό μου όνομα είναι Ammar, αλλά χρησιμοποιώ το όνομα Deir Yassin γιατί το 1948 όταν το Ισραήλ εισέβαλε στην Παλαιστίνη, δεν υπήρχε ισραηλινός στρατός, υπήρχαν Iσραηλινοί Irgun που εισέβαλαν και αυτό που έκαναν ήταν να προσπαθούν να τρομάξουν τον παλαιστινιακό λαό και άρχισαν να κάνουν σφαγές. Και η πιο γνωστή σφαγή ήταν αυτή του 1948 στο Deir Yassin όπου 254 άνθρωποι σκοτώθηκαν, όλο το χωριό. Δύο επιζώντες. Δύο επιζώντες από όλο το χωριό, που ήταν εκεί να πουν την ιστορία. Και αποκαλώ τον εαυτό μου Deir Yassin για να μου θυμίζει πάντα το τι συνέβη και αν προσπαθήσω να ραπάρω πάνω σε κάτι άλλο εκτός από την Παλαιστίνη θα θυμάμαι ότι το όνομά μου είναι Deir Yassin, σαν ένα είδος αυτοπεριορισμού σε περίπτωση που προσπαθήσω να κάνω κάτι άλλο. Tvxs: Άρα η παλαιστινιακή σου ταυτότητα είναι το βασικό χαρακτηριστικό της μουσικής σου. Deir Yassin: Ναι, είναι το μόνο πράγμα στη μουσική μου. Tvxs: Έχεις πάει στην Παλαιστίνη; Σκοπεύεις να πας; Deir Yassin: Όχι, σκοπεύω να το κάνω, αλλά όταν τα πράγματα βελτιωθούν. Δεν μου επιτρέπεται να μπω μέσα προς το παρόν, λόγω κάποιων προβλημάτων. Προσπαθώ. Όταν μεγαλώσω αρκετά. Tvxs: Πόσο χρονών είσαι; Deir Yassin: Είμαι 15 χρονών. Tvxs: Πότε ξεκίνησες να γράφεις μουσική; Deir Yassin: Ξεκίνησα να γράφω όταν ήμουν 10 χρονών. Αλλά στην πραγματικότητα άρχισα να γράφω μουσική όταν ήμουν 15, ήμουν 14 βασικά, τον Ιανουάριο, αυτόν τον Ιανουάριο. Έφτιαξα το ρυθμό και την μουσική τον Ιανουάριο. Tvxs: Σκοπεύεις να συνεχίσεις κάνοντας cd; Deir Yassin: Ναι, ελπίζω. Tvxs: Τώρα ποιο είναι το κύριο μέσο προώθησης της μουσικής σου; Κάνεις συναυλίες; Deir Yassin: Ναι, ξεκίνησα στην ηλικία των 11, αλλά τότε δεν είχα κερδίσει αρκετή υποστήριξη κι έτσι σταμάτησα. Αλλά όταν κάποιος μου πρότεινε να κάνω ένα event και 2.000 άνθρωποι ήταν εκεί, είπα ok, πρέπει να ετοιμάσω κάτι καλό. Και τότε ξεκίνησα να γράφω περισσότερο και έφτιαξα και το ρυθμό και μετά έκανα τη μουσική και μετά ηχογράφησα και άρχισα να στέλνω e-mail σε όλους... Έτσι με γνώρισε η Χάλα. Γιατί διακινούσα τη μουσική μου. Έτσι, χρησιμοποιούσα τους φίλους μου για να διαφημίσω τη μουσική μου. Tvxs: Πώς είναι, πώς σε αντιμετωπίζουν ως Παλαιστίνιο που ζει στο Λονδίνο και κάνει μουσική στο Λονδίνο; Είναι εύκολο; Deir Yassin: Ο κόσμος υποστηρίζει τη μουσική. Ο τύπος της μουσικής που κάνω αρέσει στους νέους, γι’ αυτό ήθελα να κάνω κάτι που να αρέσει στη νεολαία. Αντί ν’ ακούν κάτι που δεν έχει νόημα, προσπαθώ να τους κάνω να ακούν κάτι που έχει νόημα και μέσω αυτών να περάσω το μήνυμα, να τους περάσω το μήνυμα, την πληροφόρηση σχετικά με το παλαιστινιακό ζήτημα. Tvxs: Ρωτάω κυρίως γιατί κάποιοι άλλοι χιπ-χοπ καλλιτέχνες, για παράδειγμα ο iron sea, δεν ξέρω αν έχεις ακούσει γι’ αυτόν. Έχει γράψει ένα τραγούδι που ονομάζεται «the tale of three Mohamands» που περιγράφει την αντιμετώπιση των Αράβων στις ΗΠΑ, που είναι πραγματικά κακή, προκατειλημμένη μερικές φορές και γι’ αυτό ρωτάω. Deir Yassin:Για να πω την αλήθεια στο Λονδίνο, το Λονδίνο είναι μια πολυπολιτισμική πόλη κι έτσι δεν συναντάς πολύ ρατσισμό. Όταν πηγαίνεις στα σύνορα, μέσα στην Αγγλία, τότε ναι, υπάρχει ρατσισμός, πολύς, πολύς ρατσισμός. Ιδιαίτερα απέναντι στους μουσουλμάνους. Αυτό είναι ένα ζήτημα που δημιουργεί πρόβλημα. Και μετά το ραπ για την Παλαιστίνη, τους δημιουργεί άλλο ένα πρόβλημα. Αλλά είμαι πρόθυμος να δεχτώ την πρόκληση γιατί ενδιαφέρομαι για αυτό το ζήτημα. Tvxs: Έχεις βρει, ή έχεις προσπαθήσει να βρεις μουσικές εταιρίες ώστε να προωθήσεις τη μουσική σου; Deir Yassin: Ναι έχω προσπαθήσει, στην Σουηδία, λέγεται «new sound». Προσπάθησα. Είπαν ναι αλλά προσπαθώ να ετοιμάσω περισσότερη μουσική για να κάνω ένα άλμπουμ και μετά να βγάλω cd. Tvxs: Από όσο ξέρω υπάρχουν κι άλλοι Παλαιστίνιοι ράπερ ή χιπ-χοπερ που ζουν στη Σουηδία. Νομίζω ότι υπάρχει ένας τύπος που λέγεται «Palestine», που ζει στη Σουηδία, αυτό είναι το ψευδώνυμό του. Έχεις επαφή με άλλους Παλαιστίνιους ράπερ ή Παλαιστίνιους μουσικούς; Deir Yassin; Έχω επαφή, από κάθε χώρα, τουλάχιστον με ένα άτομο που είναι Παλαιστίνιος. Αυτό που προσπαθώ να κάνω σ’ αυτό το άλμπουμ που ετοιμάζω, προσπαθώ να βάλω μέσα όλες τις γλώσσες της Ευρώπης και κάποιες γλώσσες απέξω, αραβικά και αγγλικά. Πρόσφατα ένα από τα τραγούδια μου είναι στα ιταλικά. Ηχογραφώ ένα τραγούδι τώρα στα ελληνικά. Και αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να κάνω ένα τραγούδι με 10 καλλιτέχνες σ’ ένα τραγούδι. Με 7 γλώσσες. Θα είναι μια αποστολή αλλά είμαι πρόθυμος να την αναλάβω. Tvxs: Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που.... Deir Yassin: Πρόκειται να είναι δύο καλλιτέχνες από το Λονδίνο, δύο καλλιτέχνες από την Ιταλία, δύο καλλιτέχνες από την Ισπανία, ένας καλλιτέχνης από την Γαλλία, ένας καλλιτέχνης απ΄την Ελλάδα, ένας καλλιτέχνης από την Γερμανία. Και νομίζω ότι είναι κι ένας καλλιτέχνης από την Σουηδία αλλά δεν είναι σίγουρο. Tvxs: Μπορείς να μου πεις μερικά πράγματα για την παλαιστινιακή μουσική στα ελληνικά; Deir Yassin: Δεν μπορώ να πω πολλά γι’ αυτό, γιατί δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα, αλλά πρόκειται να είναι κάτι σε εθνικό επίπεδο. Γιατί αν είναι να υπάρξει ένα όνειρο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, όλοι πρέπει να ενημερωθούν για το τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, την ιστορία της Παλαιστίνης και τι θα έπρεπε να κάνουν για να βοηθήσουν να σταματήσει ο πόλεμος. Λοιπόν, αυτό είναι που προσπαθώ να κάνω με την μουσική μου. Πρώτα, στη μουσική μου ξεκινάω με το να αναδεικνύω ποιο είναι το πρόβλημα, δεύτερον λέω τι έπρεπε να είχε γίνει που δεν το κάναμε και τέλος τι θα συνέβαινε αν το είχαμε κάνει. Tvxs: Άρα τα θέματα που πραγματεύεσαι στα τραγούδια σου είναι κατά βάση πολιτικά. Ρωτάω γιατί υπάρχουν κάποιες διαφορές αναφορικά με τα θέματα που πραγματεύονται άλλοι Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες. Κάποιοι γράφουν για τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής, κάποιοι γράφουν για τα προβλήματα με τους Ισραηλινούς, κάποιοι γράφουν για τα προβλήματα μέσα στην ίδια την Παλαιστίνη. Deir Yassin: Κάθε τραγούδι έχει το δικό του backround, κάθε τραγούδι έχει το δικό του σκεπτικό. Εμένα μου παίρνει πολύ ώρα να γράψω ένα τραγούδι γιατί δεν θέλω να γράψω ένα τραγούδι που να μην έχει νόημα. Όταν ακούει κάποιος τους στίχους, θέλω το πάθος του να μεγαλώνει σχετικά με την Παλαιστίνη. Αυτό που σκοπεύω να κάνω είναι, κατά διαστήματα, σ’ ένα τραγούδι που γράφω να πηγαίνει στην πολιτική αλλά όχι πολύ, γιατί θέλω η μουσική μου να είναι αποδεκτή από όλους. Αν αρχίσω να διαλέγω πλευρά, δεν θα έχω το ακροατήριο που θέλω. Έτσι, σ’ ένα από τα τραγούδια μου που μιλάω για μια συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση, μου είπαν ότι δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Αλλά σκέφτηκα, επειδή μιλάω για τη Γάζα κι έτσι σκέφτηκα ότι μιλούσα για την εκλεγμένη κυβέρνηση, της Χαμάς, οπότε έπρεπε να μιλήσω γι’ αυτό. Γιατί τους είπαν να κάνουν εκλογές και μετά επειδή δεν περίμεναν να κερδίσει η Χαμάς και όταν κέρδισαν τις εκλογές, ξαφνικά υπήρξε αμφισβήτηση της εκλεγμένης κυβέρνησης. Έτσι, σκέφτηκα ότι έπρεπε να γράψω γι’ αυτό. Tvxs: Οι δικές σου γνώσεις σχετικά με το ζήτημα της Γάζας, το παλαιστινιακό ζήτημα γενικά, προέρχονται από την οικογένειά σου, την κοινότητά σου, το σχολείο, άρχισες να διαβάζεις από μόνος σου σχετικά με το ζήτημα; Deir Yassin: Οι φίλοι μου κι εγώ δουλεύαμε σε μια κοινότητα που ενδιαφερόταν για το ζήτημα και πάντα ενδιαφερόμασταν να συμμετέχουμε σε διαδηλώσεις. Κι έτσι όταν έγραφα, σκέφτηκα ότι πρέπει να έχω κάποιες γνώσεις, οπότε διάβασα. Διάβασα πολύ για την ιστορία και μετά ρώτησα κόσμο, γιατί το ενδιαφέρον παρέμενε πάντα. Διάβασα κάποια βιβλία. Και νομίζω ότι έχω αρκετές γνώσεις τώρα για να γράφω στίχους. Έτσι άρχισα να γράφω τους στίχους με αρκετές γνώσεις για να το υποστηρίξω. Γιατί αν γράψω κάτι σε ένα τραγούδι και κάποιος έρθει να διαφωνήσει μαζί μου για κάποιο σημείο του τραγουδιού που δεν ξέρω, πρέπει να καταλάβω τι είναι αυτό για το οποίο γράφω, γιατί το έγραψα σ’ αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι. Tvxs: Απ’ ότι βλέπω, έχεις μεγάλο αίσθημα ευθύνης σαν καλλιτέχνης απέναντι στο ακροατήριο Deir Yassin: Ναι, πρέπει να είμαι υπεύθυνος για την μουσική μου γιατί αν θέλω ο κόσμος να σέβεται τη μουσική μου πρέπει να είμαι υπεύθυνος απέναντι σ’ αυτή και ο τρόπος με τον οποίο θα τους κάνω να σεβαστούν τη μουσική μου είναι ότι χρειάζεται πολύ σκέψη για να γράψεις ένα τραγούδι. Και χρειάζομαι ο κόσμος να το σέβεται αυτό και χρειάζεται να σέβεται κανείς ότι υπάρχει πολύς πόνος και ότι χρειάζεται κάτι να γίνει γι' αυτό. Tvxs: Πιστεύεις ότι όλοι οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι ακτιβιστές ταυτόχρονα; Deir Yassin: Εξαρτάται από την προσωπικότητα του καλλιτέχνη. Εννοώ ότι ένας χιπ-χοπ καλλιτέχνης έχει πάντα πάθος γι’ αυτό που γράφει. Αν είναι να γράψεις για κάτι πρέπει να έχεις πάθος, αλλιώς δεν το γράφεις. Έτσι, ναι, κάθε καλλιτέχνης που θέλει να πετύχει πρέπει να γράψει για κάτι για το οποίο έχει πάθος και τότε πιστεύω ότι θα πετύχει. Αν είναι υπεύθυνος για αυτά που γράφει και γράφει κάτι που έχει νόημα. Γιατί κάποιοι καλλιτέχνες που βγαίνουν, αρχίζουν να γράφουν και ο κόσμος τους ακούει και δεν «μορφώνουν» τον κόσμο. Γι αυτό γράφω ένα τραγούδι τώρα για την πνευματική θεραπεία. Το τραγούδι μιλάει για το πώς προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να ελέγξουν το μυαλό μας, για να μας κάνουν να πιστέψουμε πράγματα που δεν συμβαίνουν πραγματικά. Όπως στον πρόσφατο πόλεμο, το BBC στο Λονδίνο, ενώ μπορούσε να παίξει μεγάλο ρόλο στην ενημέρωση του κόσμου για την Παλαιστίνη, δεν το έκανε. Αντίθετα, παρουσίασε την αντίθετη εικόνα και αυτό ήταν κακό για μας, γιατί πηγαίναμε σε οργισμένες διαδηλώσεις, υπήρχε πραγματικά οργή στο Λονδίνο γι' αυτά που συνέβαιναν. Και μετά ο κόσμος αναρωτιόταν γιατί συμβαίνουν αυτά, αφού δεν γίνεται τίποτα κακό, γιατί το BBC έδειχνε κάτι άλλο από αυτά που έδειχνε, για παράδειγμα, το Al Jazeera. Tvxs: Απ’ ότι θυμάμαι υπήρχε ένας δημοσιογράφος στο BBC που απολύθηκε γιατί έγραψε ένα άρθρο που δεν ήταν «αντικειμενικό» σύμφωνα με τα κριτήριά τους. Γνωρίζεις καθόλου για την ανάπτυξη της χιπ-χοπ και της ραπ μέσα στην Παλαιστίνη; Deir Yassin: Ναι, θα σου πω ένα πράγμα. Το χιπ-χοπ προέρχεται από την Παλαιστίνη. Σου το λέω. Οποιοσδήποτε υποστηρίζει ότι το χιπ-χοπ προέρχεται από οπουδήποτε αλλού εκτός της Παλαιστίνης, πρέπει να κάνει την έρευνά του. Απ' ότι έχω ακούσει, τα παιδιά εκεί είναι τρελαμένα. Η μουσική που κάνουν είναι καταπληκτική. Κι αυτά που γράφουν είναι για κάτι που τους ενδιαφέρει πολύ, για τη γη τους. Το break-dance, έδινα μια συναυλία προχθές στο πάρκο Ναυαρίνου και ξαφνικά ένας σπουδαίος χορευτής μπήκε μέσα. Άρχισε να χορεύει break-dance. Ήταν Παλαιστίνιος που ζει στην Παλαιστίνη. Και μπήκε μέσα κι άρχισε να χορεύει. Το έχουν πραγματικά μέσα τους, γιατί δεν έχουν τίποτα. Μπορείτε να το φανταστείτε; Το σπίτι του χάθηκε, η οικογένειά του χάθηκε, δεν του έχει μείνει τίποτα να κάνει πέρα από το χιπ-χοπ. Και με αυτόν τον τρόπο εκφράζει τα συναισθήματά του. Κάποιοι έρχονται και με ρωτάνε «γιατί διαλέγεις αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι τέχνη. Ο κόσμος δεν εκτιμάει αυτή τη μουσική». Θέλω να καταρρίψω το στερεότυπο που λέει ότι η ραπ είναι επιφανειακή. Γιατί δεν είναι. Κάποιοι από αυτούς υποτιμούν τον σεβασμό που θα έπρεπε να έχει η ραπ, αλλά η ραπ είναι ένας τρόπος να εκφραστείς. Άλλοι άνθρωποι εκφράζονται μέσα από το τραγούδι, άλλοι εκφράζονται με το να γράφουν ποιήματα, εγώ εκφράζομαι μέσα από τη ραπ. Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος. Tvxs: Διάβαζα τις προάλλες στην electronic intifada, ότι γινόταν ένας διαγωνισμός χιπ-χοπ τραγουδιού στη Γάζα. Έχεις να κάνεις κάποια πρόταση σχετικά με το ποιοι είναι οι καλύτεροι καλλιτέχνες; Deir Yassin: Υπάρχει ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης που ονομάζεται Λόκι , στο Λονδίνο. Δεν κάνει ραπ για την Παλαιστίνη αλλά έγραψε ένα τραγούδι για την Παλαιστίνη, που ακούγεται σε εθνικό επίπεδο. Τον σέβομαι πολύ. Είναι μισός Ιρακινός και μισός Βρετανός αλλά το πάθος του για την Παλαιστίνη είναι εκπληκτικό. Δεν έχω ξαναδεί κάποιον σαν αυτόν. Χρησιμοποιεί το ταλέντο του ως ράπερ για να ενημερώσει τον κόσμο. Ένας άλλος ράπερ που σέβομαι πολύ είναι ο immortal technic. Aκούω τα τραγούδια του πολύ, γιατί ό,τι λέει έχει πολύ όμορφο μήνυμα και ό,τι λέει είναι αλήθεια. Και δεν μιλάει ευθέως, αλλά μεταφορικά κι έτσι αν κάποιος από την κυβέρνηση προσπαθήσει να τον σταματήσει, εκείνος θα πει «είπα αυτό» αλλά το πραγματικό νόημα θα είναι διαφορετικό... Υπάρχουν τεχνικές στη ραπ. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γίνει ράπερ. Γιατί χρειάζεται αληθινή, σκληρή δουλειά. Σκληρή, σκληρή δουλειά για να φτάσεις ένα επίπεδο ώστε να μπορείς να γράψεις στίχους με νόημα και μετά το ρυθμό γι’ αυτούς, μέσα στο κεφάλι σου και μετά να γράψεις τη μουσική για τους στίχους. Είναι πρόκληση. Υπάρχουν πολλοί ανερχόμενοι καλλιτέχνες τώρα, ράπερς, κι έτσι είναι πρόκληση το ποιος θα προχωρήσει μπροστά και ποιος θα μείνει πίσω. Δεν το κάνω για τη φήμη. Το κάνω γιατί θέλω να ενημερωθεί ο κόσμος για το παλαιστινιακό ζήτημα και πιστεύω ότι αυτή την εποχή, είναι η μουσική αυτή που μιλάει. Είναι η μουσική που επηρεάζει τον κόσμο. Tvxs: Πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό επαγγελματικά; Deir Yassin: Όχι. Το κάνω ως χόμπι. Δεν είναι επάγγελμα. Tvxs: Έχεις κάποια συγκεκριμένη εκπαίδευση πάνω στην μουσική; Deir Yassin: Όχι, ξεκίνησα από μόνος μου. Αυτός που φτιάχνει τη μουσική μου, τα beat κτλ, έχει πτυχίο στη μουσική. Tvxs: Δουλεύετε ως ομάδα, δεν γράφεις τα πάντα μόνος σου; Deir Yassin: Όχι, όλοι οι στίχοι είναι δικοί μου, όλος ο ρυθμός είναι δικός μου, η μουσική γράφεται από αυτόν τον μουσικό. Δεν μπορώ να γράψω μουσική. Αλλά ο ρυθμός και όλοι οι στίχοι είναι δικοί μου. Tvxs: Και πέρα από τον immortal technic και άλλους Παλαιστίνιους ράπερ, ποιος είναι η βασική σου επιρροή; Εννοώ, δεν χρειάζεται να είναι από τη ραπ ή από τη χιπ-χοπ. Deir Yassin: Για να πω την αλήθεια, δεν έχω κάποιον τον οποίο να κοιτάζω και να λέω «θέλω να γίνω σαν αυτόν». Ίσως, να θέλω να γίνω σαν κι αυτόν γιατί γράφει κάτι καλό, αλλά κανείς δεν γράφει μόνο για την Παλαιστίνη. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Δεν έχω δει κάποιον από αυτούς που εμφανίζονται στις μεγάλες σκηνές να γράφει μόνο για την Παλαιστίνη και εκεί προσπαθώ να φτάσω εγώ. Tvxs: Έχω μια τελευταία ερώτηση, που είναι πραγματικά «ευαίσθητη» γιατί είναι μια πληροφορία που διάβασα στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Δεν πιστεύω ότι είναι αντικειμενική, αλλά θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σ΄αυτό. Διάβαζα ότι μέσα στην Παλαιστίνη είναι λίγο δύσκολο για τους χιπ-χοπ καλλιτέχνες να εκφραστούν, λόγω των επιφυλάξεων που έχει ένα μέρος της κοινωνίας. Πιστεύεις ότι είναι αλήθεια αυτό ή όχι; Γιατί το διάβασα σε δυτικό μέσο ενημέρωσης. Π.χ., κάποιοι από την κυβέρνηση είναι εχθρικοί απέναντι στην χιπ-χοπ μουσική, για θρησκευτικούς λόγους. Deir Yassin: Κατάλαβα. Υπάρχει αυτή η κοινή παρεξήγηση σε σχέση με τη μουσική. Υπάρχει ένα επιχείρημα που το αντικρούει αυτό. Υπάρχουν δύο επιχειρήματα. Το ένα λέει ότι αυτό το είδος μουσικής είναι νόμιμο, ενώ κάποιοι λένε ότι είναι απαγορευμένο. Πριν ξεκινήσω ρώτησα, επειδή είμαι μουσουλμάνος, κάποιον που γνωρίζει, αν είναι νόμιμο ή όχι να κάνεις ραπ πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα που δεν προωθούν τίποτα κακό. Τότε ναι. Αν το κάνεις για τη δόξα, τότε όχι, είναι απαγορευμένο. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένα κοινό πράγμα μεταξύ των Αράβων σχετικά με αυτή τη μουσική και αν επιτρέπεται ή όχι, αλλά πιστεύω ότι αν είναι να εκφραστείς και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εκφραστείς, πέρα από τη μουσική, τότε κάν’ το. Tvxs: Απ’ ότι έχω ακούσει, υπάρχουν και κάποιες γυναίκες καλλιτέχνιδες που κάνουν ραπ, μέσα στην Παλαιστίνη. Υπάρχει ένα γκρουπ που αποτελείται από δύο κοπέλες. Ξέρεις γυναίκες χιπ-χοπ καλλιτέχνιδες από την Παλαιστίνη, στο Λονδίνο; Deir Yassin: Παλαιστίνιες χιπ-χοπ καλλιτέχνιδες, όχι. Δεν ξέρω. Δεν έχω δει καμία στο Λονδίνο. Tvxs: Σε σχέση με το κοινό σου στο Λονδίνο; Είναι μικτό; Είναι μουσουλμάνοι, άνδρες; Deir Yassin: Το Λονδίνο είναι πολυπολιτισμική πόλη. Υπάρχει κάθε εθνικότητα εκεί. Εγώ στοχεύω στη νεολαία. Στοχεύω σε όλη τη νεολαία και προσπαθώ να μην γράφω στα αραβικά, γιατί προσπαθώ να προσεγγίσω όλο τον κόσμο. Προσπαθώ να τους κάνω να τους αρέσει η μουσική μου και τότε θα φτάσω στη νεολαία, μέσω των events. Θέλω να ευχαριστήσω εσάς και κάθε άτομο που δεν είναι Παλαιστίνιος αλλά νοιάζεται. Γιατί αυτό σημαίνει πολλά. Αν είναι μόνο οι Παλαιστίνιοι να ζητούν πίσω τη γη τους, δεν νομίζω ότι θα πετύχει. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε κι άλλους ανθρώπους σαν κι εσάς και άλλους για να προωθήσουμε το παλαιστινιακό ζήτημα. Είναι στα χέρια κάθε ατόμου. Ο κόσμος κάνει την αλλαγή. Δεν είναι οι κυβερνήσεις που κάνουν την αλλαγή. Έτσι, αν ο κόσμος ξεσηκωθεί, τότε πιστεύω ότι το όνειρο για μια παλαιστινιακή γη μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Aναδημοσίευση:Ψάχνουμε Δήμαρχο.



ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
Το πρόβλημα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας δεν είναι πρόβλημα μεταναστών – είναι πρόβλημα ανεξέλεγκτης λειτουργίας παράνομων κυκλωμάτων, με την “ύποπτη” ανοχή της πολιτείας.

Οι κάτοικοι, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και στις γειτονικές περιοχές ψάχνουμε Δήμαρχο (και Δημοτικό Συμβούλιο) που θα έχει πολιτική προστασίας των μεταναστών, θα “μπει μπροστά” στις κινητοποιήσεις μας και θα θέσει προ των ευθυνών τους τα αρμόδια υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ, Εσωτερικών,Υγείας και Δημόσιας Τάξης – εκπονώντας και υποβάλλοντας ολοκληρωμένο ρυθμιστικό σχέδιο για την ανάπλαση και διάσωση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Ψάχνουμε Δήμαρχο (και Δημοτικό Συμβούλιο) που θα φροντίσει την καθαριότητα του κέντρου αυτής της πόλης – μια και αυτό είναι αποκλειστικά δική του αρμοδιότητα. Ψάχνουμε Δήμαρχο (και Δημοτικό Συμβούλιο) που θα επαναφέρει τουλάχιστον την πόλη στην κατάσταση, στην οποία την παρέλαβε.
Γι αυτό, την Τρίτη 30 Ιουνίου, στις 3μμ, κυκλώνουμε με χρωματιστές κορδέλες και μπαλόνια το Δημαρχείο στην Πλατεία Κοτζιά, σε μια συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας.
Σύλλογος Κεραμεικού-Γκάζι-Ρουφ “Μέγας Αλέξανδρος”Εξωραϊστικός Σύλλογος “Ο Λυκαβηττός”
Σύλλογος κατοίκων και επαγγελματιών «Τα Εξάρχεια»
Πολιτιστικός Σύλλογος “Παναθήναια”
Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας και Κύπρου "MOnuMENTA" (http://monumenta.org/)
Σύλλογος Καταστηματαρχών Μοναστηρακίου «Ο Ήφαιστος»
Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Πλάκας
και Ξενοδοχεία του ιστορικού κέντρου
ΣτΣ: Για αυτή τη σημαντική πρωτοβουλία με ενημέρωσε ο Προκόπης Δούκας. Παρακαλώ όσοι φίλοι bloggers-συνοδοιπόροι συμφωνούν να την αναδημοσιεύσουν στα blog τους.
Η γελοιογραφία είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (30/5/2009)
p.s.Η αναδημοσίευση είναι από το blog apropos

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

64 χρόνια που πέθανε ο Θρύλος!

«Θρυλικός ο Αρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Αρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό, που τόνε γέννησε».
Κ. Βάρναλης


Αθάνατος ο Αρης συντρόφια...!!!

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Μετά την αποχή και ανοχή;

Σήμερα και ώρα 09:00 στο Α΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών (Ευελπίδων) δικάζεται η πρώην Διευθύντρια του 132ου Δ.Σ. Αθήνας Στέλλα Πρωτονοτάριου για τη δυνατότητα που έδωσε στους μετανάστες μαθητές/τριες του σχολείου να διδαχτούν την μητρική τους γλώσσα. Συγκεκριμένα, το θέμα για το οποίο διώκεται, με μάρτυρα κατηγορίας το νυν διευθυντή του σχολείου, κ. Γιουτλάκη, αφορά την παραχώρηση χώρου του σχολείου για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των αλλοδαπών μαθητών, το διάστημα 2005-2007. Για συνδρομή στο ίδιο «έγκλημα» διώκεται και η αλβανίδα δασκάλα του αντίστοιχου προγράμματος.Είναι χαρακτηριστικό ότι στην κατηγορία απομονώνονται μόνο τα αλβανικά και δεν αναφέρονται τα μαθήματα αραβικής γλώσσας, ούτε φυσικά τα μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες γονείς, που γίνονταν παράλληλα σε διπλανές αίθουσες. Για περισσότερες πληροφορίες για τις δράσεις του 132 επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του σχολείου http://www.132grava.net/ όπου υπάρχει και το κάλεσμα των εκπαιδευτικών του 132 για τη συγκέντρωση αλληλεγγύης.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Ρε ξεφτιλισμένοι...!!!

Σε αυτοκτονία προχώρησε κρατούμενος στη στρατιωτική βάση του Γκουντάναμο. Ο κρατούμενος από την Υεμένη βρισκόταν για μεγάλο διάστημα σε απεργία πείνας. Πρόκειται για τον πρώτο θάνατο σε αυτή τη φυλακή, από τη μέρα ανάληψης της εξουσίας από τον Ομπάμα και για την 5η αυτοκτονία από το 2002, οπότε άρχισε να λειτουργεί το Γκουαντάναμο.
Ο 31 ετών κρατούμενος Mohammad Ahmed Abdullah Saleh al Hanashi βρισκόταν στο Γκουαντάναμο από το 2002. Σύμφωνα με αξιωματούχους του Πενταγώνου ο κ.Hanashi ήταν μαχητής Ταλιμπάν που ωστόσο δήλωνε ότι δεν είναι ποτέ αφαιρέσει ζωή ανθρώπου. Η λακωνική ανακοίνωση του Πενταγώνου περιέγραψε το θάνατό του ως «προφανώς αυτοκτονία» και πρόσθεσε ότι οι φρουροί «εντόπισαν τον κρατούμενο αναίσθητο και χωρίς να αναπνέει» κατά τη διάρκεια ελέγχου ρουτίνας. Στην ανακοίνωση δεν διευκρινίζεται η αιτία θανάτου αλλά προστίθεται ότι όλες οι προσπάθειες ανάνηψης απέτυχαν. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Jose Ruiz, αρνήθηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες, λέγοντας ότι Υπηρεσία Εγκληματολογικής Έρευνας του Ναυτικού διεξάγει έρευνα για το θέμα. Ο κ. Ruiz πρόσθεσε ότι θα πραγματοποιηθεί νεκροψία στη σωρό του Υεμένιου, επαναλαμβάνοντας ωστόσο ότι «αυτή την ώρα θεωρούν ότι ήταν αυτοκτονία». Ο δικηγόρος που εκπροσωπεί και τους άλλους 16 Υεμένιους κρατούμενους στο Γκουαντάναμο, David H. Remes δήλωσε ότι ο κ. Hanashi ήταν ένας από τους επτά κρατούμενους στην ψυχιατρική κλινική της φυλακής. Ο κ. Remes δήλωσε ότι όλοι κρατούμενοι στην ψυχιατρική κλινική λάμβαναν ηρεμιστική αγωγή. Σύμφωνα με το φάκελο υγείας του, ο κ. Hanashi έφτασε κάποια στιγμή να έχει βάρος 39,36 κιλά. Παρόλο που αυτός είναι ο πρώτος θάνατος υπό την κυβέρνηση Ομπάμα, στο παρελθόν υπήρξαν άλλοι πέντε στο Γκουαντάναμο, τέσσερις εκ των οποίων δηλώθηκαν αυτοκτονίες. Μετά τις αυτοκτονίες τριών κρατουμένων τον Ιούνιο του 2006, ο τότε διοικητής της βάσης, Ναύαρχος Harry B. Harris Jr.είχε τραβήξει την παγκόσμια προσοχή όταν διαβεβαίωσε ότι «αυτές δεν ήταν πράξεις απελπισίας, αλλά μια πράξη ασύμμετρης πολεμικής επίθεσης εις βάρος μας». Τον Μάιο του 2007 αυτοκτόνησε ακόμα ένας κρατούμενος ενώ ακόμα ένας πέθανε, από καρκίνο, το Δεκέμβριο του 2007. Οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα διαβεβαιώνουν ότι η βάση είναι πλέον μια καλώς διαχειριζόμενη φυλακή που ανταποκρίνεται στα διεθνή στάνταρ. Οι συνήγοροι των κρατουμένων και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ωστόσο, κάνουν λόγο για «θολές» συνθήκες κράτησης, με πολλούς κρατούμενους να κρατούνται σε απομόνωση. Ο δικηγόρος του Hanashi λέει ότι οι κρατούμενοι έχουν χάσει τις ελπίδες τους, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ομπάμα, αφού δεν άλλαξε κάτι όπως περίμεναν. Τον περασμένο μήνα, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε έναν άλλο Υεμένιο κρατούμενο, ο δεύτερος έκοψε τους καρπούς του ενώπιον του κ. Remes. Οι αρχές της φυλακής δήλωσαν όμως ότι αυτό δεν καταχωρήθηκε ως απόπειρα αυτοκτονίας. Από την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπαράκ Ομπάμα έχουν απελευθερωθεί δύο κρατούμενοι από το Γκουαντάναμο . Από τους εναπομείναντες 239 στη φυλακή, οι 96 είναι από την Υεμένη. Αν και ο κ. Hanashi βρισκόταν επτά χρόνια φυλακισμένος, μόλις πρόσφατα του ανατέθηκε συνήγορος, ενώ σύμφωνα με άλλους δικηγόρους, δεν είχε ακόμα συναντηθεί με την νομική ομάδα. Οι αξιωματούχοι του Γκουαντάναμο δήλωσαν ότι ο κ. Hanashi είχε σχέσεις με τον Abd al-Hadi al-Iraqi, έναν Κούρδο από το Ιράκ που πλέον βρίσκεται στο Γκουαντάναμο και τον οποίο οι Αμερικανοί θεωρούν ως σημαντικό βοηθό του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Σύμφωνα με τους στρατιωτικούς της βάσης, ο Mohammad Ahmed Abdullah Saleh al Hanashi είχε τραυματιστεί κατά την διάρκεια εξέγερσης σε φυλακή στο Αφγανιστάν, το 2001.
Πηγή: The New York Times

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Ζω!!!

Φίλοι μου Ζωωωωω και αναπνέω Αιγαιοπελαγίτικο αεράκι κάνω τα μπάνια μου
μασαμπουκώνω αχινοσαλάτα και πίνω τα κρασιά μου!Το μόνο που μου έλειψε είναι η καλή σας παρέα. Τώρα γράφω από ένα ίντερνετ καφέ στην Φολέγανδρο που με ξέβρασε το κύμα..
Σας φιλάω και σας υπενθυμίζω (αν δεν καταφέρω να επικοινωνήσω και πάλι μαζί σας )ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...!!!

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Κλειστόν λόγω Πάσχα...! απο 12/4 εως...?

Είπα να γράψω αυτό το ποστ, καθώς, όποτε φεύγω για διακοπές, ξεχνιέμαι και δεν γράφω . Έτσι λοιπόν, τώρα προνόησα και ιδού οι ευχές και τα συναφή. Φεύγω λοιπόν για το Νησί...και για να καταλάβετε πώς περίπου θα περάσω το Πάσχα γράφω λίγα λόγια.
Παλαιότερα λοιπόν στην Σαντορίνη και τις σαράντα ημέρες έκαναν αυστηρή νηστεία ακόμα και οι ασθενείς, και μόνον του Ευαγγελισμού και των Βαγιών έτρωγαν ψάρι, αν φυσικά είχε καλό καιρό. Όσο για λάδι, το έτρωγαν μόνο «οι άρρωστοι και οι λωχούδες», αλλά όχι Τετάρτη και Παρασκευή», όπως περιγράφει ο Μάρκος Αβέρκιος Ρούσος στο βιβλίο του. Ανήμερα το Σάββατο του Λαζάρου, όλο το χωριό ήταν στο πόδι για να ετοιμάσει τον «Λάζαρο». Οι κοπέλες του με τα πανέρια μάζευαν λουλούδια, οι νέοι έκοβαν από τα γκρεμνά αλησμαριά, οι μαραγκοί έφτιαχναν τα άρμπουρα που κάποιες φορές θα μπορούσαν να φτάνουν έως 15 και 20 μέτρα, ενώ οι απόμαχοι ναυτικοί μάζευαν τα σκοινιά που θα έδεναν τον Λάζαρο. Με τα άρμπουρα σχημάτιζαν ένα σταυρό τον οποίο κάλυπταν με τα αλησμαριά και τον στόλιζαν με λουλούδια και βάγια. Το απόγευμα όλο το χωριό μαζευόταν στην πλατεία όπου μετά τον εσπερινό στηνόταν ο «Λάζαρος», που συμβόλιζε την Ανάσταση του Λαζάρου. Έμενε μέχρι το Μεγάλο Σάββατο που ξεστολιζόταν και παρέμενε σε εκείνη τη θέση μέχρι της Αναλήψεως. Το έθιμο αυτό εξακολουθεί να τηρείται στην εκκλησία του Μεγάλου Χωριού, στην εκκλησία της Παναγίας.
Τα χελιδόνια φέρνουν την άνοιξη, τα μελιτίνια...το Πάσχα
Οι σαντορινιές παραδόσεις ήταν στενά δεμένες, με μυρωδιές και γεύσεις. Πυρετός έπιανε τους φούρνους σε όλα τα χωριά της Σαντορίνης πριν από μισό αιώνα, τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι νοικοκυρές από το πρωί ετοίμαζαν και οι φούρνοι δεν προλάβαιναν να φουρνίσουν τις φεσκουλιές, τις τυρόπιτες, τα τσουρέκια, τα μεθυστά κουλουράκια, τα μελιτίνια. Φεσκουλιές έλεγαν τις παχουλές ομορφοθυγατέρες. Κουτσούνες πάλι έλεγαν εκείνες τις άπραγες που καμάρωναν όλη μέρα χωρίς να έχουν όρεξη να κάνουν τίποτα. Οι πασχαλινές φεσκουλιές φτιάχνονταν με προζύμι σε σχήμα φρατζόλας και είχαν μέσα σέσκουλο, αυγά, χλωρό, άνηθο και πιπέρι, ενώ οι κουτσούνες φτιάχνονταν με το ζυμάρι του τσουρεκιού όπου πρόσθεταν και άλλο αλεύρι και έβαζαν στο κεφάλι ένα κόκκινο αυγό και γύρω γύρω μπιρμπίλα από την ίδια ζύμη. Τα χέρια τους ήταν σταυρωμένα μπροστά, στο λαιμό τους περνούσαν κόκκινη κορδέλα και στη μέση τους μια ψαλιδισμένη κόκκινη ποδιά. Για να φτιάξουν τις τυρόπιτες κοπανούσαν αποβραδίς τη ζαφορά και την έριχναν σε βρασμένη κανέλα και την άλλη μέρα το πρωί τις ζύμωναν με αυγά, χλωρό τυρί τριμμένο και σιμιγδάλι ή αλεύρι. Το πιο περιζήτητο γλυκό, πάντως, ήταν τα μελιτίνια, το κατ' εξοχήν πασχαλινό γλυκό της Σαντορίνης. «Από τη στιγμή που θα απλώσεις το χέρι σου να πάρεις και να γευτείς ένα πετυχημένο μελιτίνι, ευφραίνονται τρεις από τις αισθήσεις σου, η όραση, η όσφρηση και η γεύση», γράφει η Γουλιελμία Συρίγου - Μονιούδη στο βιβλίο «H Σαντορίνη μου». Τα μελιτίνια θέλανε πολλά χέρια για να φτουρήσουν στο τσίμπημα και οι μαγείρισσες που άνοιγαν λεπτό φύλλο ήταν περιζήτητες και έτσι, όπως αναφέρει η συγγραφέας, «όσο τα χελιδόνια φέρνουνε στην πλάση μας της Ανοιξη, μαθές, τα μελιτίνια φέρνουνε στους Σαντορινιούς το Πάσχα».
Αγαπημένοι-ες bloggers σας εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου Καλή Πραγματική Ανάσταση!
Πηγή πληροφοριών: «Σαντορίνη - 1979, Hθη Eθιμα και Παραδόσεις», Μάρκου Αβερκίου Ρούσου.

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

«Αντάμωμα-Reencuentro con Grecia»apos την βοήθεια σου!

ΑΝΤΑΜΩΣΗ
"Όταν με το καλό θαρθείς,
μακρινές πατρίδες να θυμήσεις,
νοσταλγικές εικόνες και μορφές,
και κάποιες στιγμές λησμονημένες,
τις θάλασσες μη φοβηθείς.
Μόνο, φέρε μαζί σου τ΄όνειρο.Κι εκεί θα σμίξουμε γλυκά. "
Η μακρινή Αργεντινή, η απέραντη και πολυτάραχη αυτή χώρα των κοινωνικών αντιθέσεων, της παράδοσης και της λογοτεχνίας των γκάουτσος, των μεγάλων λατινοαμερικάνων συγγραφέων και του ερωτισμού των μουσικών και των χορών του tango, της ατέλειωτης πάμπας και των επιβλητικών οροσειρών των Άνδεων, τόπος που ενσάρκωσε μια λαϊκή ψυχή ηρωική, νοσταλγική και πονεμένη, για αιώνες τώρα στέγαζε τ' όνειρο και την ελπίδα εκατομμυρίων μεταναστών και, όπου γής, κατατρεγμένων. Μαζί με τον αγώνα και με τη "μοναξιά" της ξενιτιάς.
Η χώρα αυτή υπήρξε, μαζί με την Βραζιλία, ο προορισμός του κύριου όγκου των Ελλήνων εποίκων που κατευθύνθηκαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ή παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην Αργεντινή ανάγεται στο τέλος του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα [1], ενώ αναφέρεται και πολύ προγενέστερη εμφάνιση Ελλήνων [2]. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, σημειώθηκε έντονο μεταναστευτικό ρεύμα Ελλήνων, κυρίως προσφύγων από την Μικρά Ασία [3], ρεύμα που όμως διακόπηκε οριστικά στο τέλος της δεκαετίας του 1960. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, η ελληνική ομογένεια αριθμεί σήμερα 20.000 άτομα περίπου, ενώ πηγές της ελληνορθόδοξης εκκλησίας ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε 60.000, μαζί με όσους έχουν ελληνική καταγωγή. Έτσι, αν λάβουμε υπ'όψη ότι η πρώτη γενιά ήδη συρρικνώνεται και ότι επικρατούν οι μεικτοί γάμοι, το ελληνικό στοιχείο μοιραία οδηγείται σε αφομοίωση.
Σ'αυτήν λοιπόν την τόσο κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση του εκεί ελληνικού στοιχείου, που, ας σημειωθεί, μαζί με το υπόλοιπο πληθυσμό γνώρισε δύσκολες στιγμές κατά την οικονομική κρίση της χώρας το 2001, μιά λάμψη ελπίδας, μιά στεντόρια ελληνική φωνή εμφανίστηκε ξαφνικά. Για να συνενώσει τους Έλληνες της Αργεντινής, σε μια ηρωϊκή προσπάθεια για τη διάδοση και διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. Για να διατρανώσει την ανάγκη μιας "αντάμωσης" με τις ρίζες...
«Αντάμωμα-Reencuentro con Grecia»: Μία ελληνική ραδιοφωνική φωνή [4] που συνένωσε τους Έλληνες της Αργεντινής για 8 ολόκληρα, από το 2001. Ένα πρόγραμμα που μεταδιδόταν στα Ελληνικά και στα Ισπανικά κάθε Σάββατο και για δύο ώρες σε όλη την επικράτεια της Αργεντινής, αλλά και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως τη Βολιβία, την Ουρουγουάη, τη Χιλή, από την πρωτεύουσα Μπουένος Άϊρες μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού Splendid. Αλλά και που συγχρόνως έφθανε παντού μέσω του Διαδικτύου.
Ψυχή και εμπνευστής της φωνής αυτής είναι η Δρ. Χριστίνα Τσαρδίκος, γιατρός χειρούργος, με ειδικότητα την πλαστική χειρουργική, μητέρα τεσσάρων παιδιών, γεννημένη στο Μπουένος Άϊρες, από γονείς με καταγωγή από την Αρκαδία, την Τρίπολη και το Λεβίδι. Ευτύχησε να ανατραφεί σ' ένα οικογενειακό περιβάλλον που στάλαζε αγάπη, και μύριες τρυφερές αναφορές για την Ελλάδα. Η πρώτη γλώσσα που έμαθε η μικρή Χριστίνα ήταν τα ελληνικά. Το μεγάλο της όνειρο ήταν να πάει στην Ελλάδα, μέχρι όμως να πραγματοποιηθεί χαιρετούσε τα αεροπλάνα και έστελνε με αυτά χαιρετίσματα στην πατρίδα, όπως την είχε μάθει η νεαρή νεοφερμένη στην Αργεντινή μητέρα της. Ευτύχησε στη συνέχεια να επισκεφτεί την Ελλάδα αρκετές φορές και να πάρει επιστρέφοντας ένα μεγάλο κομμάτι από αυτήν. Από τα βουνά, τα δάση και τα χωριά της Αρκαδίας, απ' τις δαντελωτές ακρογιαλιές και τις θάλασσες της σαγήνης, από τις αρχαιότητες και τις ιστορίες των παπούδων. Ν' αφουγκραστεί τη γλώσσα και τα κελεύσματα των προγόνων. Εμπειρίες που έμελλαν να τη διαμορφώσουν σε μια γνήσια Ελληνίδα, αλλά και που την καταδίκασαν σε μια εφ' όρου ζωής νοσταλγία...
Έτσι, όταν έχασε και τους δύο γονείς της, ένοιωσε σαν ξένη στη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Και συνειδητοποίησε την ιερή κληρονομιά που αυτοί της άφησαν: την ελληνική γλώσσα και την ανάγκη να εμπλουτίζει συνεχώς τις γνώσεις της γύρω από την Ελλάδα. Και κυρίως ότι έχει το χρέος να συμβάλλει στο να "ανταμώσουν" και άλλοι με αυτήν... Εδώ και αρκετά χρόνια λοιπόν η Δρ. Τσαρδίκος έχει στρατευθεί στον αγώνα για την εκπλήρωση μιας συλλογικής νοσταλγίας για την πατρίδα. Μέσω μιας "αντάμωσης"...
Τα τελευταία χρόνια η Δρ. Τσαρδίκος είχε πολλαπλές δραστηριότητες. Φανατική αναγνώστρια ελληνικων εντύπων, πέρασε στη συνέχεια στη συστηματική αναζήτηση πολιτιστικών πηγών στο Διαδίκτυο που αφορούσαν την Ελλάδα και την πατρίδα της, την Αρκαδία. Από το 1999 άρχισε να συνεργάζεται με το δικτυακό τόπο ΑRCADIA, http://arcadia.ceid.upatras.gr, του Πανεπιστημίου Πατρών, μεταφράζοντας, μεταξύ άλλων, μια έκδοσή του στα ισπανικά. Στις 8 Ιουλίου του 2000, ήλθε μάλιστα στην Ελλάδα και συνάντησε στην Τρίπολη τον ιδρυτή του, σε συγκέντρωση μελών της Ομάδας Διαλόγου του τόπου αυτού. Για να επαναλάβει και από κοντά ότι «είναι για μένα χρέος, χαρά και τιμή να συμβάλλω με τις μικρές μου δυνάμεις σε μια τέτοια προσπάθεια ανάδειξης και διάδοσης της πατρίδας μου»...
Εδώ και 9 χρόνια η Δρ. Τσαρδίκος προσφέρει τον εθελοντισμό της, διδάσκοντας κάθε Σάββατο την ελληνική γλώσσα σε ελληνικής και μη καταγωγής πολίτες της Αργεντινής στο «Πανελλήνιο», έναν από τους τρεις ελληνικούς συλλόγους του Μπουένος Άϊρες. Τα μαθήματα είναι δωρεάν για περίπου 150 μαθητές, μικρούς και μεγάλους, ενώ συνεχίζονται και το καλοκαίρι. Τα μαθήματα στους εκεί συλλόγους τα παραδίδουν όσοι ξέρουν καλύτερα τα ελληνικά, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα να έρθουν δάσκαλοι από την Ελλάδα. Το 2005 το Ίδρυμα Ωνάσης έστειλε βιβλία. Η Δρ. Τσαρδίκος εκφράζει την ευχή να συνεχιστεί η πολύτιμη αυτή στήριξη, γιατί στην Αργεντινή υπάρχουν πλήρης έλλειψη ελληνικών βιβλίων, CD με ελληνικά τραγούδια ή DVD με ελληνικές ταινίες.
Παρ΄ όλες τις δυσκολίες η Δρ. Τσαρδίκος κατάφερε το 2003 και το 2004 να συγκεντρώσει ελληνικά βιβλία και να τα παρουσιάσει υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ελλάδας στη μεγάλη έκθεση βιβλίου του Μπουένος Άΐρες, απ΄ όπου, στο διάστημα ενός μήνα που διαρκεί, περνούν πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες.
Η Δρ. Τσαρδίκος πλαισίωσε την εκπομπή "Αντάμωμα" με μια ομάδα συνεργατών-παραγωγών, όλων εθελοντών. Από το 2001, η ομάδα συνέλεγε τα Ελληνικά νέα μέσω του Διαδικτύου -που είναι η μόνη πρόσφορη πηγή πληροφόρησης στην Αργεντινή-, για να τα προωθήσει κατόπιν στην εκπομπή. Παράλληλα, κάθε φορά επεξεργαζόταν και προσέφερε και κάτι καινούριο στους ακροατές, για να προσελκύσει κύρια τα παιδιά και τη νεολαία με ελληνική καταγωγή, αλλά και τους Αργεντινούς φιλέλληνες.
Η εκπομπή διοργάνωνε διαγωνισμούς γνώσεων ελληνικής ιστορίας, μυθολογίας και λογοτεχνίας που γνώριζαν μεγάλη απήχηση. Συμμετείχαν καλεσμένοι μαθητές ελληνικής και μη καταγωγής, που γινόντουσαν κοινωνοί της ανόθευτης αγάπης για μία πατρίδα, που πολλά από τα παιδιά των ομογενών δεν είχαν γνωρίσει παρά μόνο από τις συζητήσεις τον μεγάλων και κάποιες φωτογραφίες στο σπίτι. Άλλες φορές πάλι φιλοξενούσε συνεντεύξεις μελών της ομογένειας ή προσκεκλημένων από την Ελλάδα, ανταποκρίσεις κ.λ.π. Υπήρξαν και πολλές συγκινητικές στιγμές, όταν στα πλαίσια των εκπομπών αντάμωσαν μετά από χρόνια συγγενείς και φίλοι που είχαν μεταξύ τους χαθεί, δεκαετίες πριν. Ο ραδιοθάλαμος του σταθμού, έσφυζε από ζωντάνια, ήταν ένας φάρος του ελληνισμού, ένα σημαντικό κανάλι επικοινωνίας για τους Έλληνες της Λατινικής Αμερικής. «Η μόνη μας ανταμοιβή ήταν η τεράστια απήχηση που είχε η εκπομπή στους Έλληνες της Αργεντινής και όχι μόνο, αφού αναμεταδίδονταν και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής», λέει η Δρ. Τσαρδίκος.
Η Δρ. Τσαρδίκος είχε την ικανοποίηση να επισκεφτεί την πατρίδα της με ξεχωριστό και τιμητικό τρόπο. Τον Ιούνιο του 2004 ήλθε πρόσκεκλημένη στην Αθήνα, ενόψει της Ολυμπιάδας, στα πλαίσια προγράμματος του Υπουργείου Τύπου και ΜΜΕ. Η αντιπροσωπεία των διακεκριθέντων ομογενών δημοσιογράφων στην οποία συμμετείχε, παρακολούθησε τις εργασίες Συνεδρίου στο Ζάππειο Μέγαρο και έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό, τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων.
Διατυπώνει όμως το παράπονο ότι η Ελλάδα δεν στρέφει το βλέμμα της προς τους Έλληνες της Λατινικής Αμερικής: «Καταλαβαίνω ότι η χώρα που ζούμε και γενικότερα η φτωχή Λατινική Αμερική δεν έχει επενδυτικό ενδιαφέρον, θέλουμε όμως να θυμούνται στην Ελλάδα ότι υπάρχουμε και δίνουμε το δικό μας αγώνα να μην χαθούμε, εμείς και τα παιδιά μας, σαν Έλληνες. Και για να γίνουν κάποια πράγματα χρειαζόμαστε βοήθεια, που δυστυχώς δεν έχουμε. Επίσης έχουμε εκκλησίες σε όλη την Αργεντινή, αλλά μόνο τρεις ιερείς».
Και ξαφνικά - αρκετά πρόσφατα - το «Αντάμωμα με την Ελλάδα» σίγησε μετά από 5 χρόνια, λόγω οικονομικών δυσκολιών και έλλειψης χρηματοδότησης:
«Μας λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι μετά από πέντε χρόνια αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε το πρόγραμμα, αφού δεν ήμασταν πια σε θέση να εξασφαλίσουμε τα 600 $ μηνιαία για να πληρώνουμε το σταθμό, που μας φιλοξενούσε. Μας τηλεφωνούν από παντού και μας ζητούν επίμονα να συνεχίσουμε. Τι να τους πω, ότι δεν μας βοηθάει κανείς για να συνεχίσουμε το πρόγραμμα, που έγινε πραγματικό αντάμωμα για όλους εμάς;» λέει η Δρ. Τσαρδίκος.
Η κακή οικονομική κατάσταση στη χώρα, που ξεκίνησε το 2001 παραμένει. Οι οικονομίες πολλών ομογενών εξανεμίστηκαν, ενώ ακόμα και σήμερα πολλές τραπεζικές καταθέσεις εξακολουθούν να είναι δεσμευμένες, τη στιγμή που η ισοτιμία του πέσος έχει μειωθεί κατά 2/3 έναντι του δολαρίου, ενώ οι μισθοί κυμαίνονται κατά μέσον όρο στα 150$ μηνιαίως: «Συνηθίσαμε πια αυτή την κατάσταση και ελπίζουμε ότι θα έρθουν και πάλι καλύτερες μέρες. Πως λοιπόν να κάνουμε όλα αυτά που είναι απαραίτητα, όταν δυστυχώς κάποιοι δεν έχουν ούτε να φάνε; Για παράδειγμα στους συλλόγους μας περιορίζουμε τις όποιες εκδηλώσεις στα τελείως απαραίτητα, λόγω της όλης κατάστασης».
H Δρ. Τσαρδίκος διδάσκει πλαστική χειρουργική στο Πανεπιστήμιο UCA της Αργεντινής και είναι μέλος διάφορων επιστημονικών οργανισμών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων και του "Συνδέσμου φίλων του Ν. Καζαντζάκη". Συγχρόνως έχει συγγράψει ένα αριθμό επιστημονικών εργασιών καθώς και δύο λογοτεχνικά βιβλία (ποιητικές συλλογές).
[1] Ήδη από τον 19ο αι. πολλοί Έλληνες έποικοι διέπρεψαν στη δημόσια ζωή των χωρών της Λατινικής Αμερικής, στις οποίες εγκαταστάθηκαν, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση της εθνικής ιστορίας τους. Στην περίπτωση μάλιστα της Αργεντινής αρκετοί Έλληνες συμμετείχαν στους εθνικούς αγώνες για την απελευθέρωση της χώρας από την ισπανική αποικιοκρατία. Μερικοί από αυτούς θυσίασαν και τη ζωή τους ακόμη και σήμερα τιμώνται σαν εθνικοί ήρωες. Χαρακτηριστικές ήταν οι περιπτώσεις δύο Υδραίων ναυτικών, του Νικόλαου Κολμανιάτη (Nicolas Jorge) και του Σαμουήλ Σ. Σπύρου (Miguel Samuel Spiro), που πολέμησαν στο πλευρό του Σαν Μαρτίν στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αργεντινής κατά τον 19ο αιώνα. Ο Ν. Κολμανιάτης (1784-1886), καταδιωγμένος για λόγους προσωπικούς από την Ύδρα, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αργεντινή, όπου κατατάχτηκε αξιωματικός του Ναυτικού. Από το 1818 έως το 1881 πολέμησε και διακρίθηκε για τον ηρωϊσμό του στον αγώνα κατά των ισπανών κατακτητών, φτάνοντας στο βαθμό του υποναυάρχου. Σήμερα, συγκαταλέγεται στους εθνικούς ήρωες της Αργεντίνικης ανεξαρτησίας. Μία πολεμική σχολή της χώρας έχει σήμερα το όνομά του, ενώ η προτομή του δωρήθηκε από την Εβίτα Περόν στο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας το 1949.Ο Σπύρου βρήκε ηρωικό θάνατο, όταν, κυκλωμένος από έχθρικά πλοία, προτίμησε να ανατινάξει το πλοίο του. Το όνομά του φέρει σήμερα μία φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού της Αργεντινής (Ara Espiru).Αξιζει επίσης να αναφερθεί και ο ηπειρωτικής καταγωγής Δημήτριος Βαρθολομαίος (Bartolome(de)Mitre) που αναδείχθηκε μεγάλος στρατηγός και αναγορεύθηκε πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αργεντινής (1862-1868), ενώ αργότερα αναδείχθηκε σε μεγάλο συγγραφέα της ιστορίας της αργεντινής Δημοκρατίας.
[2]Οι πρώτοι Έλληνες που κατέφθασαν στην περιοχή που αργότερα θα ανήκε στην επικράτεια της Αργεντινής, ήταν μέλη των πληρωμάτων των θαλασσοπόρων Κορτές και Πιτζάρο (Άτλας της Ελληνικής Διασποράς)
[3] Αναστάσιος Τάμης, καθηγητής και Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Ελληνικών Μελετών και Έρευνας του Πανεπιστημίου La Trobe (Ελληνο-Aυστραλός), «Οι Έλληνες της Λατινικής Αμερικής», δίγλωσση έκδοση 890 p. (έρευνα, μελέτη και παρουσίαση της ιστορικής πορείας των Ελλήνων σε δέκα χώρες της Νοτίου Αμερικής)Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, η ελληνική εποίκηση στην Αργεντινή αποτελεί προπολεμικό φαινόμενο, που προκλήθηκε από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Λόγω αυτού, οι έποικοι της περιόδου αυτής ήταν κυρίως Μικρασιάτες πρόσφυγες, που διέπρεψαν σαν εφοπλιστές και επιχειρηματίες.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Manu Chao ο αντιεξουσιαστής τροβαδούρος.

Παίζει με χαρακτηριστική φρεσκάδα μια μουσική που δύσκολα κατηγοριοποιείται και κινείται μεταξύ έθνικ, γαλλικής μπαλάντας, ρέγκε και …παιδικών τραγουδιών. Έχει έντονα πολιτικοποιημένο στίχο ενώ η σχέση λατρείας που έχει και με το ελληνικό κοινό αναμένεται να πιστοποιηθεί μια ακόμη φορά στο Rockwave. Γεννημένος στη Γαλλία αλλά Βάσκος στην καταγωγή, o Μάνου Τσάο τραγουδά στα γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Αραβικά και τα Αγγλικά, πολλές φορές μέσα στο ίδιο κομμάτι. Είχε την ευκαιρία να βιώσει ο ίδιος τη ζωή του μετανάστη (Clandestino), καθώς ενώ γεννήθηκε στην Ισπανία, η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Παρίσι εξαιτίας της δικτατορίας του Φράνκο, καθώς ο πατέρας του, ο Ραμόν, εκτός από συγγραφέας - δημοσιογράφος, ήταν και αριστερός, ενώ είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τον δικτάτορα.



Λίγο μετά τη γέννηση του, η οικογένεια μετακόμισε στα προάστια του Παρισιού όπου ο Μάνου μεγάλωσε και εμπνεύστηκε από διάφορους αριστερούς καλλιτέχνες και διανοούμενους, φίλους του πατέρα του. Στο Παρίσι, το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι Le Hot Pants, με γνήσιους πανκ προσανατολισμούς και απήχηση μόνο στην underground σκηνή της πόλης. Το 1987, ο Μανουέλ Τσάο, μαζί με τον ξαδερφό του Σαντιάγο Κασιαριέγο και τον αδερφό του Αντόνιο Τσάο συγκρότησαν τους θρυλικούς Mano Negra, τη μπάντα που τους οδήγησε στην επιτυχία. Η μουσική των Negra είναι βαθύτατα επηρεασμένη από το βρετανικό πανκ κίνημα, και κυρίως τους Clash και Dr Feelgood, σε μια επιδέξια ανάμειξη με ένα κράμα γαλλικής, ισπανικής και μαροκινής κουλτούρας. Ξεκινούν συνεργασία με μια μικρή ανεξάρτητη εταιρία αλλά η τεράστια επιτυχία του πρώτου τους κομματιού, του Mala Vida τους οδηγεί με συνοπτικές διαδικασίες στην υπογραφή συμβολαίου με τον κολοσσό Virgin. Ο πρώτος τους δίσκος με την πολυεθνική κυκλοφορεί το 1988 με την ονομασία Patchanka, όπως είχαν ονομάσει οι ίδιοι το ιδιότυπο στυλ μουσικής που έπαιζαν. Το 1989 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος, με την ονομασία Puta's Fever. To 1991 ηχογραφούν το King of the Bongo, ενώ από τουρνέ στην Ιαπωνία προκύπτει το live CD Hell of Pachanka. Το Casa Babylon είναι και ο τελευταίος δίσκος του συγκροτήματος, ηχογραφήθηκε το 1994 και έχει έντονο latin στοιχείο. To 1995 μετακομίζουν στη Μαδρίτη και το διαλύουν οριστικά. Το νέο project του Manu λέγεται Radio Bemba και ο πρώτος σόλο δίσκος έρχεται το 1998, Cladestino και ο δεύτερος Proxima estazion: Esperanza. Ο Manu είναι πλέον κάτοικος Βαρκελώνης, αν μπορεί κανείς τον πει κάτοικο μιας μόνο πόλης. Με τους Mano Negra, ο Τσάο περιόδευσε ανά τον κόσμο, όπου εκτός από τις συναυλίες, επικεντρώθηκε στην καταγραφή των κατά τόπους έθνικ στοιχείων, ιδίως στη μουσική. Μετά από διαμάχη με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ο Μάνου επιστρέφει στη Μαδρίτη, όπου και δημιούργησε τους Radio Bemba Sound System. Στόχος του αυτή τη φορά ήταν να αναπαράγει τους ήχους της μουσικής του δρόμου από διάφορες κουλτούρες. Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό από τη μουσική των Negra. Η φήμη του Μάνου Τσάο εκτινάχθηκε με τραγούδια όπως το Clandestino και το King of the Bongo και απογειώθηκε κυριολεκτικά με το Me Gustas Tu το 2001. Οι στίχοι των τραγουδιών του είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένοι, ενώ επικεντρώνονται σε σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα όπως η μετανάστευση, η οικονομική εξαθλίωση, αλλά και η διεθνής πολιτική σκηνή. Για κάποιους, ο Τσάο είναι το μέλλον της παγκόσμιας μουσικής. Για άλλους, είναι μια φιγούρα που αγωνίζεται υπέρ της εθνικής ταυτότητας, κατά της παγκοσμιοποίησης και εναντίον των κυβερνήσεων που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. «Είμαι ένας ακτιβιστής, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι. Μόνο μην με αποκαλέσετε ηγέτη, οι ηγέτες διαφθείρονται», λέει ο ίδιος. «Δεν είμαι αισιόδοξος για τα πράγματα. Αν κοιτάξω προς το μέλλον τα περισσότερα πράγματα που βλέπω είναι απαισιόδοξα. Το μόνο που με βοηθάει είναι να ελπίζω. Αν δεν έχεις ελπίδα, καταπέφτεις στην παραίτηση που είναι το χειρότερο πράγμα ή στον κυνισμό. Δεν θέλω να είμαι ούτε παραιτημένος ούτε όμως και κυνικός. Αυτός είναι ο τρόπος μου, η ελπίδα. Όσο πιο μαύρο βλέπεις το μέλλον τόσο περισσότερο πρέπει να ελπίζεις», σημειώνει σε συνέντευξή του. Το 2004, ο Μάνου Τσάο επέστρεψε στις γαλλικές του ρίζες, με το Siberie m’etait contee ενώ στα τέλη του 2007, κυκλοφόρησε το La Radiolina. Επίσης έχει βοηθήσει στην ανάδειξη έθνικ καλλιτεχνών όπως οι Amadou & Mariam, αξιοποιώντας τις εμπειρίες του από τις περιοδείες στη Νότια Αμερική. Για μία απο την δράση του σε πρόωρη διακοπή ίσως οδηγηθεί η διαμονή του Γαλλο-Ισπανού μουσικού Manu Chao στο Μεξικό. Οι αρχές της χώρας τον κατηγορούν για ανάμειξη στη μεξικανική πολιτική ζωή και τον απειλούν με απέλαση.Σε συνέντευξη Τύπου την οποία έδωσε ο δημιουργός του Clandestino, χαρακτήρισε «κρατική τρομοκρατία» μια επιχείρηση της αστυνομίας στα περίχωρα της πόλης του Μεξικού το 2006. Πρόκειται για τα επεισόδια στην κοινότητα San Salvador Atenco, τα οποία διαδραματίστηκαν στις 4 Μαΐου εκείνης της χρονιάς. Η ένταση είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη ημέρα, όταν η αστυνομία εμπόδισε 60 πωλητές λουλουδιών να διαθέσουν το εμπόρευμά τους στην αγορά Texcoco, που απέχει 30 χλμ. από την πόλη του Μεξικού. Η αστυνομία κατέφυγε στη βία και προέβη σε συλλήψεις. Οι πωλητές έκαναν έκκληση για βοήθεια στους κατοίκους του San Salvador Atenco, μιας μικρής γειτονικής κοινότητας, η οποία φημίζεται για την αντίστασή της στην κατασκευή αεροδρομίου στην περιοχή της. Οι κάτοικοι του Atenco έκλεισαν το δρόμο για την αγορά, ο οποίος περνούσε κοντά απ’ την πόλη τους. Εκατοντάδες αστυνομικοί επιχείρησαν να απομακρύνουν το μπλόκο τους σε πέντε διαφορετικές επιχειρήσεις, όμως κάθε φορά αποτύγχαναν. Όταν τελικά τα κατάφεραν και εισέβαλαν στο Atenco, οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα βίαιες και οδήγησαν στο θάνατο δύο διαδηλωτών. Τα αποτελέσματα της έρευνας που ακολούθησε έδειξαν ότι: 207 άνθρωποι υπέστησαν βίαιη, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, 145 συνελήφθησαν αυθαίρετα, 26 γυναίκες δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση και πέντε ξένοι υπήκοοι απελάθηκαν παράνομα από τη χώρα. Ο Manu Chao καταδίκασε αυτό το περιστατικό. Όμως, το άρθρο 33 του μεξικανικού Συντάγματος προβλέπει ότι «οι ξένοι υπήκοοι δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αναμιγνύονται στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας» και ότι η κυβέρνηση «έχει την εξουσία να τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν το εθνικό έδαφος» άμεσα και χωρίς δίκη. Εξ ου και οι μεξικανικές αρχές, οι οποίες εξέλαβαν τα λόγια του μουσικού ως παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, ξεκίνησαν σχετική έρευνα. Όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος Τύπος του μεξικανικού υπουργείου Εσωτερικών, «εξετάζουν τι ακριβώς ειπώθηκε, σε ποιο πλαίσιο, τι έχει συμβεί [...] και δεν έχουν ακόμη καθορίσει αν θα πρέπει να επιβάλουν συγκεκριμένη ποινή».
p.s.πηγές από tvx και από άρθρο του Γ.Φλώκα.

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Ανεβαίνω Θεσσαλονίκη!

Καρντάσια θα πάρω το αμάξι μου στην τσέπη χαρτζιλίκι κι απόψε τα μεσάνυχτα θα 'ρθω Θεσσαλονίκη !
"Κι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη στην Αθήνα δεν είχα τύχη
θα ερωτευτώ ξανά μία Θεσσαλονικιά
Κι ανεβαίνω Θεσσαλονίκη στην Αθήνα δεν είχα τύχη
θα ερωτευτώ ξανά μία Θεσσαλονικιά"...!!!
p.s.Μην κάνετε χαρούλες την έχω ήδη καβατζωμένη από την Αθήνα!χαχαχαχαχαχαχαχα.
Καλή αντάμωση καρντάσια!

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Αποτύχαμε...


«Κοιμάμαι κυρίως στο δρόμο ή σε κάποιο εγκαταλελειμμένο σπίτι. Όσο κοιμάμαι, γιατί πρέπει να έχω τον νου μου. Το βασικό πρόβλημα είναι το πώς θα φάω κάτι. Συχνά βρίσκω την άκρη σε κάποια εκκλησία ή ξενώνα. Το πλύσιμο ας το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή...Έχω ξεχάσει την τελευταία φορά που έκανα σεξ. Ή μάλλον τη θυμάμαι...πολύ καλά».Αυτή είναι μια, τρόπον τινά, σύνοψη των ευρημάτων γύρω από τη ζωή ενός άστεγου. Μια ένδειξη, απλώς
Το φαινόμενο των αστέγων στην Ελλάδα είναι σχετικά πρόσφατο αν συγκριθεί η εκδήλωσή του με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρ’ όλ’ αυτά ο ρυθμός αύξησης τωναστέγων στην Ελλάδα τείνει να προσεγγίσει τον αντίστοιχο των Ευρωπαϊκών χωρών.Ωστόσο ο αριθμός των υπηρεσιών που εμπλέκονται στην πρόληψη και αντιμετώπισητου φαινομένου εμφανίζεται ιδιαίτερα χαμηλός σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκάδεδομένα. Έτσι, οι άστεγοι αποτελούν πλέον μια εικόνα της καθημερινότητας μας στηνΑθήνα καθώς και σε άλλα αστικά κέντρα και στην επαρχία.Στην Ελλάδα η μη αναγνώριση των αστέγων ως ειδική κοινωνική κατηγορία έχειως αποτέλεσμα την απουσία ορισμού και προσδιορισμού τόσο της κατηγορίας όσο καιτου φαινομένου. Η ύπαρξη αστέγων σχετίζεται με την ανυπαρξία προνοιακώνπολιτικών προστασίας ατόμων σε κίνδυνο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολιτικές δράσεις αντιμετώπισης του φαινομένου ούτε οργανωμένο σχέδιο δράσης πρόληψηςκαι αποκατάστασης. Η ειδική βοήθεια για τους αστέγους στη χώρα μας παραμένειένα μεγάλο κενό, τη στιγμή που σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες η συζήτηση αφορά τηλήψη μέτρων για την εξάλειψη του φαινομένου.Στο μεγάλο κενό που αφήνει η πολιτεία η δράση των Μη Κυβερνητικών καιΕθελοντικών Οργανώσεων, η έμπρακτη αλληλεγγύη των ευαισθητοποιημένων πολιτώνκαθώς και τα τελευταία χρόνια η δράση της Τοπικής Αυτοδιοίκηση λειτουργεί ωςθεσμικό αντίβαρο και προσπαθεί να δώσει λύσεις στο πρόβλημα των αστέγων.Παρά τις προσπάθειες που γίνονται συνολικά οι δράσεις είναι μεμονωμένες,αποσπασματικές και ασυντόνιστες γι΄αυτό και δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στο σύνολό του. To γεγονός ότι οι υπηρεσίες που παρέχονται αφορούν κατά κύριο λόγο στην ανακούφιση των βασικών αναγκών επιβίωσης (προσωρινή στέγη, διατροφή,ένδυση) , για ένα πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού των αστέγων, ενώ δεν υπάρχουνδομές αποκατάστασης και επανένταξης συντελεί στην ανακύκλωση του προβλήματος της έλλειψης στέγης. Και ο χορός καλά κρατεί…Η Μ.Κ.Ο «ΚΛΙΜΑΚΑ», στο πλαίσιο των δράσεων της κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, ασχολείται ενεργά τα τελευταία χρόνια με το πρόβλημα της έκτοςστέγης διαβίωσης, υλοποιώντας ένα ολοκληρωμένο Πρόγραμμα στο οποίο επαγγελματίες της ψυχικής υγείας και των κοινωνικών επιστημών παρέχουνεξειδικευμένες υπηρεσίες στους άστεγους συμπολίτες μας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έρευνα, πρόληψη, ευαισθητοποίηση, κάλυψη των βασικών αναγκώνεπιβίωσης και υπηρεσίες για την ψυχοκοινωνική ενδυνάμωση, αποκατάσταση και επανένταξη των αστέγων στον κοινωνικό ιστό.ΚΛΙΜΑΚΑ: ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ - Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Αλαμάνου Άντατηλ.: 210 3417160-3, 210 3417165, κιν.: 6972257906- e-mail: alamanou@klimaka.org.grwww: klimaka.org.gr

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Για αύριο Παρασκευή την πιο ωραία μέρα της εβδομάδας!






Το απλό γίνεται επιλογή περισσότερο από ποτέ! Αν μάθουμε να το απολαμβάνουμε θα νιώσουμε όλοι καλύτερα. Αν το μοιραστούμε, η απόλαυση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Η παρέα, οι φίλοι, οι αγαπημένοι, μας είναι απαραίτητοι.
Στις μέρες μας λοιπόν μήπως πρέπει να απενοχοποιήσουμε δυναμικά τα απλά, τα μικρά και να τα ζήσουμε και να νιώθουμε πιο γεμάτοι; Κι η Παρασκευή στο σπίτι μας, στο σπίτι του φίλου, των φίλων, των αγαπημένων ανθρώπων μας, είναι η πιο επίκαιρη επιλογή. Aπό άποψη, όχι από μιζέρια!
Η επικοινωνία, η επαφή και το κέφι με φίλους σε σπίτια τις Παρασκευές, αποτελεί την ιδανική αποσυμπίεση για όλο το ζόρι της εβδομάδας. Να θυμηθούμε να μη μιλήσουμε για δουλειά. Να ξεχάσουμε αυτά που μας αγχώνουν. Να παίξουμε, να γελάσουμε, να μιλήσουμε, να περάσουμε όμορφα, γεμάτα και ουσιαστικά.
Και όσο για το μενού της Παρασκευής, ούτε αυτό πρέπει να μας αγχώσει. Τόσες εύκολες ιδέες μπορούν να ετοιμαστούν σε λίγο χρόνο σε μια κουζίνα, εύκολα και οικονομικά: τι πιο επίκαιρο… Καναπεδάκια-μπουκίτσες, εύκολες και πολύχρωμες σαλάτες, σαντουιτσάκια, ενώ και το ‘μαγειρικό ρεφενέ’ παίζει πολύ. Κάποιος ετοιμάζει και φέρνει τη σαλάτα, κάποιος το σουφλέ και κάποιος άλλος το γλυκό… όσο για τα ποτά τα αναλαμβάνω εγώ!!! Τέλος κάνετε το ένα δωμάτιο γκαρνταρόμπα για παλτά, τσάντες, χαμούρεμα.
Ας χαρούμε την Παρασκευή – την πιο ωραία μέρα της εβδομάδας, με τον πιο δικό μας, αληθινό τρόπο. Ας ανακαλύψουμε αληθινές συνταγές – σίγουρα υπάρχουν πολλές!
Να και μία εύκολη συνταγή για:Καναπεδάκια Worcestershire
Υλικά :12 ψωμάκια χοντρά από μαύρο ψωμί
150 gr ζαμπόν τριμμένο
150 gr βούτυρο
90 gr παρμεζάνα τριμμένη
6 αυγά σφιχτά σε φετούλες
2 κρόκους ωμούς
2 κουταλιές κάπαρη
1 κουταλιά μουστάρδα
μαϊντανός, αλάτι-σπυριά πιπέρι Worcestershire sauce
Εκτέλεση - Δουλεύουμε το βούτυρο με την παρμεζάνα, το ζαμπόν, τους κρόκους, τη μουστάρδα, την κάπαρη, το μαϊντανό και τη Worcestershire sauce, λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι. - Αλείφουμε με το μίγμα το ψωμί, από πάνω βάζουμε μια φέτα αυγό & το ξανασκεπάζουμε με το μίγμα. - Διατηρούνται στο ψυγείο .Για περισσότερα δείτε εδώ
Καλή επιτυχία και καλή μας διασκέδαση!!!

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Ross daly."Λαβύρινθος"

Την ώρα που οι περισσότεροι μουσικοί συνωστίζονται στην Αθήνα κυνηγώντας ένα συμβόλαιο με κάποια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία και εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα ή συναυλιακούς χώρους, ο Ρος Ντέιλι συνθέτει ήσυχος σε ένα μικρό ορεινό χωριό του Δήμου Ηρακλείου. Εδώ και επτά χρόνια έχει βάλει ένα στοίχημα, το οποίο καθώς δείχνει πια να αποδίδει, ίσως αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την μουσική παραγωγή και διανομή, οι ίδιοι οι φορείς της, δηλαδή οι μουσικοί. Μεταφέροντας το μουσικό του εργαστήρι (Λαβύρινθος), από τα Πετράλωνα της πολυσύχναστης Αθήνας στην Κρήτη, δημιουργώντας ένα μουσείο παραδοσιακών οργάνων και δουλεύοντας πολύ με την ιστοσελίδα του στο Ιντερνετ, ο Ρος Ντέιλι έχει καταφέρει να καταστήσει το μικρό Χουδέτσι, στα ορεινά του νομού Ηρακλείου, διεθνές κέντρο παραδοσιακής μουσικής.«Ο Λαβύρινθος δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο μακριά από μια μεγάλη πόλη χωρίς τη συνδρομή της τεχνολογίας. Το 80% της δουλειάς που κάνουμε αφορά πλέον ένα κοινό που βρίσκεται εκτός των ελληνικών συνόρων κι αυτό διεκπαιρεώνεται μέσω του site μας», λέει ο ίδιος. Ο Ρος Ντέιλι περνάει τους χειμώνες του δίνοντας συναυλίες που κλείνει μέσω του site του σε ολόκληρο τον κόσμο και κάνοντας την δουλειά που περισσότερο αγαπά, την σύνθεση, στην ησυχία της επαρχίας, ενώ τα καλοκαίρια υποδέχεται μαθητές από όλη την Ευρώπη που έρχονται να παρακολουθήσουν σεμινάρια των καλεσμένων του, από διάφορες χώρες, δασκάλων. Και καταφέρνει –κάθε χρόνο– να έχει στην Κρήτη μερικούς από τους σημαντικότερους δεξιοτέχνες της παγκόσμιας παραδοσιακής μουσικής. Μόνο φέτος απο τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο παρέδωσαν σεμινάρια οι Anwar Abu Dragh (Ιρακινά Makam), Tzvetanka Varimezova (Βουλγάρικο τραγούδι), Ballake Sissoko (Κόρα), Yurdal Tokcan (Ούτι), Goksel Baktagir (κανονάκι), Hussain Arman (Αφγανικό τραγούδι), Naseem Dakwar (Αραβικό βιολί) και άλλοι.Από τη δεκαετία του ’80Η ιστορία του Ρος Ντέιλι είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Ο μεσήλικας σήμερα Ιρλανδός ήρθε νεαρός στις αρχές της δεκαετίας του ’80 προκειμένου να γίνει μαθητής του σημαντικότερου Κρητικού λυράρη που γνωρίσαμε ως σήμερα, του Κωστή Μουντάκη. Η δεκαετία του ’90 τον βρήκε στην Αθήνα, όπου λειτούργησε τον Λαβύρινθο και ένα ωδείο στην περιοχή των Πετραλώνων. Ομως, η Αθήνα τον κούραζε... «Ηθελα να φύγω από την Αθήνα, δεν ήθελα όμως να θυσιάσω και την δουλειά που κάνω. Τώρα είμαι σε ένα χωριό στην άκρη του θεού αλλά ηλεκτρονικά στο κέντρο της πιάτσας. Ενας άνθρωπος στο Πεκίνο παρακολουθεί εξίσου ικανοποιητικά τις δραστηριότητες μας με κάποιον στο διπλανό χωριό».

Ο Ρος Ντέιλι μιλά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το μουσικό εργαστήρι “Λαβύρινθος” το οποίο κινδυνεύει με οριστική διακοπή της δραστηριότητάς του, καθώς δεν έχει βρεθεί κανένας φορέας να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις του για την οικονομική του ενίσχυση.
Το απαιτούμενο ποσό για τη συνέχιση του εργαστηρίου είναι περίπου 40.000 ευρώ, τη στιγμή που για τον πολιτισμό της Eurovision δαπανώνται τεράστια ποσά. Ο Ρος Ντείλι αναγκάζεται σήμερα να προβάλει τη σπουδαία δραστηριότητα του Λαβύρινθου, που μετρά ήδη 17 χρόνια προσφοράς, και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μουσικών από 35 χώρες του κόσμου, ζητώντας έστω και την ύστατη ώρα τη στήριξη της Πολιτείας. Το έργο του Λαβύρινθου Η κύρια δραστηριότητα του Μουσικού Εργαστηρίου Λαβύρινθος είναι η διοργάνωση σεμιναρίων και master-classes με κορυφαίους δασκάλους από όλο τον κόσμο και με τη συμμετοχή περίπου 350 με 400 μαθητών κάθε χρόνο από τουλάχιστον 35 διαφορετικές εθνικότητες. Το χωριό Χουδέτσι έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό εξαιτίας των δραστηριοτήτων του Μουσικού Εργαστήριου Λαβύρινθος που έχει αναδειχθεί πλέον σε έναν πολύ σοβαρό μοχλό ανάπτυξης τόσο για το ίδιο το χωριό όσο για όλη την περιοχή. Οι μαθητές και η δάσκαλοι του ΜΕΛ διδάσκουν σε μουσικές σχολές και πανεπιστήμια σε όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη και αλλού ταυτόχρονα συμμετέχοντας δημιουργικά και καθοριστικά σε πολλές από τις κορυφαίες παραγωγές που έχουν να κάνουν με την σοβαρή αξιοποίηση στοιχείων της παγκόσμιας παραδοσιακής μουσικής στη σύγχρονη δημιουργία.