Για τους πρίν το 1980.

Η Αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως καταφέραμε να επιβιώσουμε Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια περιμένοντας Έπρεπε να περιμένουμε δυο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπίσουμε,δυο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί για να κοινωνήσουμε. Κοιτάζοντας πίσω,είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τα καταφέραμε Μια εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι ότι σίγουρα υπήρχε αγάπη Οι γονείς ,οι γείτονες, οι φίλοι,τα ξαδέλφια μας όλοι μοιραζόμαστε από το χαρτζηλικάκι το τσιγαράκι το φαγητό την χαρά και την λύπη μας. Το μόνο που δεν διανοηθήκαμε ποτέ να μοιραστούμε, ήταν την γκόμενα η τον γκόμενο μας.

p.s.Αν και εσύ είσαι από τότε ,έχεις να θυμηθείς πολλά και να προσθέσεις ακόμα περισσότερα...!