Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

1973-2008 <<Πολυτεχνείο Συγνώμη>>...

Τριάντα πέντε χρόνια εφέτος. Ναι, εκείνη ημέρα ανδρώθηκε και έγινε πια μόνο μια τυπική μέρα μνημόσυνου.Μάκρυνε χρονικά πια η απόσταση απο εκείνη τη μέρα. Μάκρυναν και οι μνήμες μαζί της, και όχι μόνο. Μάκρυναν, αλάργεψαν ή ξεστράτισαν οι πόθοι, οι ιδέες και τα οράματα εκείνων των στιγμών του 73.Απεβίωσαν και οι θύμισες των πολλών πια. Τα λουλούδια που εναποτίθενται κάθε χρόνο σε κάθε επέτειο στην πύλη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, αλλά και οι λόγοι που εκφωνούναι μέσα και έξω απο αυτό, φαντάζουν τα τελευταία χρόνια, ως μια απλή διεκπεραίωση υποχρέωσης του πρωτοκόλλου.Ως και αυτή, η καθιερωμένη πορεία στην πρεσβεία των ΗΠΑ (καλλιστεία αντιαμερικανισμού…), τα σουβλάκια και η τσίκνα στην Πατησίων και το βραδινό επετειακό κρυφτούλι των συνήθων αναρχικών με τους συνήθεις ΜΕΑτζήδες γύρω από τα Εξάρχεια, μοιάζουν κι εκείνα όλα μαζί ως ένας υπερθίασος κομπάρσων που κάνει πρόβα, και ταυτόχρονα πρεμιέρα άπαξ του έτους…Οι «ερπύστριες» του χρόνου, δείχνουν πως ισοπέδωσαν τα «Πολυτεχνεία» της συνείδησης του καθενός μας. Οι 20άρηδες και οι 25άρηδες του 1973, σήμερα, απέχουν απόσταση τεράστια από τις ώρες εκείνης της μεγάλης νύχτας, γιατί όπως λέει ο ποιητής, «τα λόγια που μας φάνηκαν όμορφα κάποτε, χάσαν το χρώμα τους σαν το γιλέκο του γέρου στο σεντούκι, σαν ένα λιόγερμα σβησένο στα τζάμια»…Το «ισοπέδωσε» ακόμη και εκείνη η μπογιά των δύο ιστορικών συνθημάτων που κάθε χρόνο ξαναγράφει στην κεντρική πύλη της Πατησίων του ΕΜΠ, η ΕΦΕΕ… (αλήθεια υπάρχει αυτή ακόμη;)Δεν είναι δυστυχώς μόνον ο χρόνος (ή μόνον αυτός) που προσδιορίζει την απόσταση από εκείνο το Νοέμβρη, και κυρίως εκείνης της γενιάς. Οι πρωταγωνιστές του, που πολλοί εξ αυτών ήταν και είναι δεσπόζοντα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή της χώρας, απέχουν από τη φρεσκάδα, την νεανική ικμάδα και τον αειθαλή ενθουσιασμό των οραμάτων για χάρη των οποίων αγωνίστηκαν…Σήμερα, τα νιάτα της Ελλάδας, απηυδισμένα σε μεγάλο ποσοστό από την πολιτική και τους πολιτικούς, ενδίδουν σε συνθήματα μιας βιωματικής και ζωώδους υποκουλτούρας, όπως το «πάμε πλατεία»…Στο πέρασμα του χρόνου, η γενιά του Πολυτεχνείου, δεν κατόρθωσε να διατηρήσει το όραμα. Να το μεταλαμπαδεύσει στους νεότερους, όπως όφειλε.Κι όμως οι «ερπύστριες» του χρόνου είναι και σήμερα παρούσες: Στέκονται απέναντι στη νέα γενιά, εξίσου απειλητικά, όπως και τότε. Έτοιμες να διαλύσουν την όποια αντίστασή της. Ανεργία, υποβάθμιση ζωής και περιθωριοποίηση μέσα από το διεθνές γίγνεσθαι της «νέας τάξης πραγμάτων», ποικιλόμορφη απαξίωση σε κάθε λογής αντίσταση…Τότε, δίχως αμφιβολία, «τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Σήμερα τα σκιάζει η αδιαφορία και ο καναπές μας…Οι «χιλιόκυκλοι» του Πολυτεχνείου, πνίγηκαν στα παράσιτα των Ρουβάδων και των Πανταζήδων. Τριάντα πέντε χρόνια μετά, ίσως το μόνο που αρμόζει να αρθρώσουν όσοι έζησαν τις μέρες εκείνες και δεν ενέδωσαν στις ερπύστριες της λήθης, είναι: «Πολυτεχνείο, συγγνώμη»…
p.s. Το κείμενο γράφτηκε το Νοέμβριο του 1994. Δέκα τέσσερα χρόνια μετά, εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο.Νά κάνουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου καθημερινή πραγματικότητα.

15 σχόλια:

  1. Ανώνυμος16/11/08 12:36 μ.μ.

    RE REMALIA ANARXOCOMUNES XUNTA FELETE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/11/08 12:41 μ.μ.

    Μιά συγνώμη δε φτάνει..
    anti.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αντι.Οπως έγραψε και
    Μίλαν Κούντερα
    "Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οτι και να γράψεις ότι και να πείς θα το αφήνω για να σε μπινελικόνουν σκατομαζόχα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος16/11/08 1:01 μ.μ.

    Εμείς εχουμε ξεχάσει και τους παπούδεςκαι τούς πατεράδες και τούς αγώνες τους.
    anti.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το σύστημα το έκανε εθνικη εορτή για να χάσει τον μεταγλωσσικό συμβολισμό του....
    Και όμως.. παραμένει ως σύμβολο.. ότι και να λέμε...
    Μόνο τον φόβο ξεχάσανε ή δεν νιώσανε... αλλά ο δρόμος παραμένει... και είναι μονόδρομος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η πάλη είναι μονόδρομος για να δικαιοθούνε κάποια μέρα οι 23 Νεκροί του.
    16 Νοεμβρίου 1973...
    1. Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, 20.30)
    2. Διομίδης Κομνηνός (ετών 17, 21.30)
    3. Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, μεταξύ 22.30 & 23.00)
    4. Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, 23.30)
    5. Torill Engeland Magrette (ετών 22, 23.30)
    6. Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 24.00)
    7. Δημήτριος Κυριακόπουλος (βραδυνή ώρα - κατέληξε 19/11/73)
    8. Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, βραδυνή ώρα)
    17 Νοεμβρίου 1973...
    9. Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , πρωινή ώρα, κατέληξε 19/11/73)
    10. Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 10.00, κατέληξε Μάϊο '74)
    11. Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, 10.15)
    12. Μάρκος Καραμανής (ετών 23, 10.30)
    13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, 10.30-11.00)
    14. Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, 11.30)
    15. Γεώργιος Γερτζίδης (ετών 48, 11.30)
    16. Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, 12.00)
    17. Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 13.00)
    18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, 13.00)
    18 Νοεμβρίου 1973...
    19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, 10.00)
    20. Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, 11.00, κατέληξε στις 30/1/1974)
    21. Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, 12.00)
    22. Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, 12.00-12.30)
    23. Ευστάθιος Κολινιάτης (κατέληξε στις 21/11/73)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. oi nekroi itan panw apo 23 dystyxws..gia ton anwnumo dn exw na pw tipote para perastika..file tantoguanto swsta ta les..alla etsi einai to sistima..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ anyparktos
    Ανεπίσημα είναι πάνω απο 50.Ο αγώ νας συνεχίζετε απο νεολαίους σαν κι΄εσένα έχω τη βεβαιότητα πώς η νέα γενιά θα κάνει περισσότερα απο την δική μου τη συμβιβασμένη!
    @anti
    Οσο τους αναφέρεις τόσο δεν τούς ξεχνάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ίσως είναι το «σύστημα», όπως το λέει η φίλη μου η akanonisti, που έκανε το Πολυτεχνείο ένα πανηγύρι.
    Για μένα η 17 Νοεμβρίου θα έπρεπε να γιορτάζεται ανάποδα. Αντί να τιμούμε τους λίγους που αντιστάθηκαν, να ντρεπόμαστε για τους πολλούς που χειροκροτούσαν.
    Αλλωστε, αυτοί που αντιστάθηκαν και εξακολουθούν να αντιστέκονται, το κάνουν γιατί το νιώθουν χρέος τους. Δεν περιμένουν τίποτα και από κανέναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτοί που τότε χειροκροτούσαν σήμερα κυβερνούν.Αυτό το ΕΛΛΗΝΟΑΡΓΕΝΤΊΝΙΚΟ ταμπεραμέντο ο καλύτερος συνδυασμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος17/11/08 10:53 π.μ.

    Ετσι είναι αυτά τα ανθρωποειδή σήμερα μας γ@@@@ τα ιδανικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ας το καταλάβουμε καλά.
    Τέρμα πια οι αυταπάτες, ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σάμπως σήμερα δεν ζούμε μια μικρή χούντα, μια χούντα σκέψης και έκφρασης. Τα μμε και τότε ήταν φιμομένα και τώρα πληρωμένα, παιδεία μηδέν, η Ελλάδα ξεπουλιέται καθημερινά και όλα κάτω από την στέγη της δημοκρατίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ newton.
    Πραγματικά η εξουσία των Μ.Μ.Ε.είναι ενα τεράστιο θέμα.Οσο γιά την παιδεία το μόνο πού τούς ενδιαφέρει είναι να την ιδιωτικοποιήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν είσαι δημοσιογράφος άντε γεια... εδώ είναι μόνο για bloggers.Τα μπινελίκια ελεύθερα!